Verkwikkend op zijn 'oevertjes'.

Als het opportunisme aankomt, zijn oeverzwaluwen onverslaanbaar. Zodra ergens een zandberg wordt neergelegd, weten zij er hun nestholen in uit te graven. Tot grote ergernis van menig aannemer, die daardoor het zand niet meer kan gebruiken tot na het broedseizoen. Maar of iedere aannemer zich daar aan houdt?

De kolonie die ik vanmorgen aantrof bij de Rachelseweg ligt gelukkig niet onder het bereik van een aannemer. De zandbult ligt op een boerenerf. Hier miegelt het altijd al van de andere vogels zoals boerenzwaluwen, mussen, spreeuwen en kwikstaarten en ik neem aan (hoop) dat deze agrariër de zandhoop voorlopig met rust zal laten. Dat doet hij al een tijdje, want op sommige plaatsen groeit er al gras op.

Vanmorgen was het hele oeverzwaluwvolk druk in de weer bij de ongeveer veertig gaten. Sommige zwaluwen pikten sprietjes stro van het erf en werkten deze bij de holen naar binnen om er het nest mee te bekleden.

In tegenstelling tot de opportunisten van mijn vorige verhaal houden de ‘oevertjes’ kennelijk niet van zandbaden. Zij moeten denken: “ik woon er al in, dus ik ga er niet nog eens in baden ook”. Neen, voor hun bad vliegen de vogeltjes naar het Spui en laten zich daar vanuit de vlucht in het wateroppervlak plonsen. Heel even maar, net genoeg om drijfnat te worden.
Vleugelschuddend vliegen ze daarna verder om te landen op het prikkeldraad van het hek naast het fietspad. Daar maken ze gezamenlijk gezellig toilet.