Peterdestadsvogelaar

Terwijl ik dit schrijf, zie ik de laatste wolkenpartijen wegtrekken en klaart het in het Westen op. Bakken regen, en ook donder en bliksem lieten zich vandaag gelden. Wat een contrast met gistermiddag, toen het zonovergoten en heet was. Ik was op de fiets naar het Mallebos gegaan, want daar was verleden week een boomvalk gesignaleerd. Ik wilde kijken of hij er nog zat. Helaas: geen boomvalk. En ook geen andere vogels. Die hadden er geen zin in met die hitte.  Ik lijk wel gek, dacht ik, straks smelt ik nog. Gauw de schaduw in, navelstaren is ook leuk. Maar daar kwam weinig van terecht, want al gauw viel mijn oog op andere diertjes. Zij genoten juist van de hitte. Krekels, een reusachtige sabelsprinkhaan (te snel voor een foto) en prachtige libellen.  En ook zag ik een slakkenhuisje. Het was voor de verandering eens een keer niet leeg, maar bewoond door een slijmerig wezen, dat zijn huis tergend traag over een brandnetel voortsleepte.   Deze jonge fuut had h

Ik ben dol op rode bieten, maar eet ze zelden. Mijn vrouw vindt ze namelijk niet lekker. Ze vindt dat ze naar grond smaken (doe mij dan maar een hapje grond). Omdat ik kook, maak ik altijd iets wat wij allebei lusten. Dus geen bieten.   Soms, als Sandra met iemand buiten de deur eet, sla ik mijn slag. Dan komen de bietjes op tafel of forel (smaken ook naar grond) of kippenhartjes. En ook op Lesbos bestel ik steevast een paar keer een knol van een bietensalade. Smullen! Gisteren zat ik langs een bietenveld. Geen kroten, maar suikerbieten. Er zat van alles in. Een fazantenfamilie met 8 kuikens, hazen, gele en witte kwikstaarten. Ook muizen scharrelden in het bietenveld rond. Dat maakte ik op uit de aanwezigheid van de torenvalken die boven het veld stonden te bidden en zich keer op keer op zo’n knaagdiertje stortten. Dat lukte een paar keer heel goed. Ook voor de torenvalken was het smullen.  Ik betwijfel of  muizen naar grond smaken. Eerder naar rauwe biefstuk

Fipronil. Ik had het woord de hele week al gehoord. Toch moest ik het even opzoeken om het juist te kunnen schrijven. U heeft het vast wel in het journaal gezien. Het is een verboden, voor mensen giftig bestrijdingsmiddel. Resten ervan zijn in eieren terecht gekomen. Paniek alom, productie stilgelegd, bedrijven op de fles.Triest. Het middel wordt ingezet tegen bloedluis. Bloedluis is geen luis maar een mijt, zo las ik op een kippensite. De juiste naam schijnt vogelmijt te zijn. Mijten zijn kriebelige beestjes,  die 's avonds het pluimvee bestormen om te gaan bloedzuigen. Als ze niet bestreden worden, kunnen kippen letterlijk leeggezogen worden, waardoor ze verzwakken en zelfs kunnen doodgaan. Logisch dat men die engerds wil bestrijden.  Vogelmijt huist ook op wilde vogels en zelfs mensen kunnen wel eens worden belaagd. Met honderden tegelijk enteren de bijna onzichtbare vampiertjes je huis. Rode bultjes, jeuk en wanhoop (hoe kom je hier vanaf?), zijn het gevolg.