Peterdestadsvogelaar

Vóór dag en dauw was ik niet op, maar wel vroeg genoeg om een paar uur buiten te kunnen zijn. Later zou de zon te heet worden en mij de rest van de dag tot binnenblijven veroordelen. Ik was naar de Beninger Slikken gegaan, omdat daar kemphanen zitten. Deze steltlopers hebben in deze tijd van het jaar prachtige verenkragen in verschillende kleuren. Ik wilde er graag een fotograferen om met u te kunnen delen, maar z oals zo vaak kwam van dit plan niets terecht. Bij het natuurgebied aangekomen bleek namelijk dat het opkomend tij was. De kemphanen zaten er wel, maar op een hoger gelegen stuk, waar zij de voeten droog konden houden. Veel te ver weg voor foto’s. Gelukkig zou ik mij toch goed vermaken.  Met het binnenstromende water kwamen kleine visjes meegezwommen over de zandplaat vlak voor mij. Deze visjes trokken sterns aan, zoals visdiefjes, maar ook dwergsterns, een soort die voornamelijk langs de kust voorkomt. Beide soorten hebben een fladderende vlucht en bidden boven het

Mensen die de bordjes negeren. Zijn het analfabeten die de opschriften niet kunnen lezen of “gewoon” lieden die hun eigen gerief belangrijker vinden dan het welzijn van de natuur? Vanmorgen was ik in gesprek met een medevogelaar. Wij hadden net een personenauto over het fietspad langs de Beninger Slikken zien rijden en net als ik ergerde hij zich groen en geel aan dit soort respectloos gedrag. Maar net als ik is hij er mee gestopt om mensen erop aan te spreken, omdat deze vaak beestachtig reageren. Zo vertelde hij een paar weken geleden bijna te zijn gemolesteerd door een zwaarlijvig viswijf met een loslopende hond, die ‘zijn kop wel even zou verbouwen’. Mij overkwam hetzelfde, maar dan met een grofbesnaarde bouwvakker, inclusief diep ingesneden behaarde bilspleet, die met zijn fiets in de gesloten tijd door de polder Biert reed. Dan liever visdiefjes. Die hoef ik gelukkig niet aan te spreken. Niet omdat ik weet dat zij inderdaad niet kunnen lezen, maar omdat de bordjes niet voor

De “SV” in de titel is een afkorting die Tino en ik in ons whatsappverkeer gebruiken voor valken. De TV is de torenvalk, de BV de boomvalk en de SV... de slechtvalk! Op de gebouwen van het Eramus Medisch Centrum wonen al jaren slechtvalken.  Toevallig had ik pas geleden over de SV’s van EMC gelezen dat zij verhuisd moesten worden. Het oude pand, waar zij achter het logo nestelden, wordt binnenkort namelijk gesloopt. Het was nog maar de vraag of zij die verhuizing zouden pikken. Afgelopen vrijdag besloot ik dat te onderzoeken.  Ik had alleen mijn fototoestel met zoomlens bij me. Eigenlijk alleen om de moderne en ruimtelijke nieuwbouw vast te leggen. Maar als ik helemaal inzoomde, diende mijn lens ook als verrekijker. En dat kwam goed uit, want zonder deze kon ik op de gigantisch hoge toren niet onderscheiden of de donkere stipjes op het blauwe Eramsus-logo valken waren of iets anders.  Het bleken valken te zijn. Een moeder, een vader en een jong. Dat het er drie waren

Toen ik op de pedagogische academie zat, gingen wij regelmatig met onze leraar maatschappijleer naar Schoonoord, de kleinste polder van Rotterdam. Deze groene oase ligt pal tegenover de parkeergarage (ingang Westzeedijk) van het EMC .  Omdat ik vandaag in het ziekenhuis moest zijn en er ruim twee uur tussen twee afspraken zat, had ik de gelegenheid om hernieuwd met Schoonoord kennis te maken en daar de tijd te overbruggen. Voor de tweede zomerdag van 2018 was het bijzonder guur en somber. In mijn foto-impressie komt dat helaas terug.  Vogels werkten ook niet mee (lieten zich goed horen, maar nauwelijks zien) dus die staan er dit keer niet op. Ondanks het weer en het gebrek aan vogels was het geen verspilde tijd. Bent u ook eens in de buurt, dan is het beslist een aanrader (en daarna een kop koffie in het nieuwe EMC). Historische tuin Schoonoord, Kievitslaan 8 (tussen Parklaan en Westzeedijk). http://www.tuinschoonoord.nl/ Als je hier bent, mag deze niet ontbreke

Sorry mensen, maar de mailing vind ik maar niks. Ik heb hem dus weer afgeschaft. 

Conversatie bij het bespreken van de bijwerkingen van een medicijn. Dokter : "man nen kunnen op den duur borstvorming krijgen”. Ik:  “oh, wat fijn,  en krijg ik dan ook de andere vrouwelijke erogene zones? Want dan wil ik natuurlijk het hele pakket”. Dokter: " neen, helaas”, maar dat maakt voor u ook niet uit, want u krijgt zo’n lage bloeddruk dat u toch geen energie heeft om er van te kunnen genieten”.  Ik:  “wel de lasten dus, maar niet de lusten? Mooi is dat!” Je moet er maar een beetje om lachen, want een medische kwaal is al vervelend genoeg. De voorbije weken was ik dan ook weer aardig aan de beurt.  Ik zal u de details   besparen, maar zo af en toe was ik blij dat ik überhaupt de energie kon opbrengen om naar buiten te gaan. Laat staan dat ik kon vogelen zoals ik gewend ben om te doen.  Gelukkig was Tino behulpzaam en welwillend. Zo kon het zijn dat hij ons verleden week op een mooie avond met de auto naar het Spuibos had gebracht.  De bedoeling

Op verzoek van velen kunt u zich nu inschrijven om per mail geïnformeerd te worden als ik een nieuw blog heb geplaatst. Bovenaan in de rechter kolom kunt u uw mailadres opgeven. Helaas kan dit alleen in de computerversie (dus u moet er even voor achter de pc of laptop kruipen). Zodra het anders kan, zal ik dat aanpassen.

Boven het bladerdek knetterde de zon, maar eronder was het koel. In het bos heerste schaduw. Een halfduistere zweem in talloze tinten groen, met spatjes wit van zonlicht dat tussen de bladeren door naar binnen piepte. Deze betoverende atmosfeer vroeg om iets magisch... Ik hoopte een sperwer te fotograferen, want die had ik in dit bosje wel eens zien vliegen. Maar de mooie roofvogel leek niet te gaan meewerken. Het zou sowieso op geluk aankomen, want de meeste vrouwtjes zitten omstreeks deze tijd op het nest, wat de kans op het waarnemen van een sperwer buiten een nest met 50% reduceert.  Intussen  zat ik al ruim een uur tevergeefs te wachten.   Maar ik zat lekker koel en verkeerde in goed gezelschap van zingende winterkoningen en roodborsten  en van een jonge gaai die argeloos, in de kornoelje pal voor mijn neus, op insecten aasde.  Dan opeens een schicht! En ja hoor, een sperwerman streek neer op een tak, nog geen twintig meter voor mij.  Meneer ging zich uitgebreid zit

Hoogspanningsmasten. De polders staan er vol mee. Het zijn lelijke kolossen die het landschap verpesten.  Maar ze zijn ook nuttig. Niet alleen voor het transporteren van elektriciteit. Vogels, zoals buizerds, zijn namelijk ook blij met de stalen gedrochten. Zij zien er perfecte nestbomen in, die rotsvast de hardste wind trotseren en een fenomenaal uitzicht bieden. Handig, want zo waait hun nest niet weg en zien zij vijanden al van ver naderen.  De fazantenhaan vindt vooral de voet van zo’n hoogspanningsmast tof. Daarop kan hij boven de gewassen uit vrouwtjes imponeren met zijn kleurrijke verenpak. En dat zonder vuile kleipoten.  Een filmframe van een buizerd met een jong Kijk hem eens zitten Een filmframe, van heel ver af, van een jong dat het fladderen oefent

Een paar dagen geleden zat ik aan de rand van een graanakker. Van links klonk hard ‘piet-te-piet’ en ik zocht de "Bonte Piet" die het riep.  Die kwam in een noodvaart voor mij langs gevlogen met een eierschaal in de bek. De scholekster deponeerde de schaal een eindje verderop in de wegberm.  Ik denk dat er even eerder een jong uit de schaal gekropen was en dat de rommel door de ouders werd weggebracht (zo’n fel oplichtende eierschaal trekt mogelijk kraaien en roofvogels aan en dat moeten ze niet hebben daar natuurlijk).  Scholekster: niet gek dat deze als bijnaam Bonte Piet heeft. Dezelfde vogel, nu met de onderveren zichtbaar