Peterdestadsvogelaar

De ANWB Vogelgids van Europa is een populaire vogelgids. Begrijpelijk, want voor huis-, tuin- en keukendeterminatie is het een prima gids. Er staan vrij natuurgetrouwe afbeeldingen in en ook de geschreven toelichtingen helpen de vogelaar goed op pad.     Toen ik die van mij kocht, was er alleen een in omloop met een harde kaft. Die stond mooi in een boekenkast, maar paste niet in de zak van mijn jas of broek. In het veld, waar ik hem het hardste nodig had, had ik er dus niets aan. Daarom besloot ik om mijn spiksplinternieuwe vogelgids om te bouwen tot een buigzame versie. Ik zou de dunne buitenbladen van de kaft eraf snijden en vervolgens de harde kartonnen binnenkanten eruit halen.     De geïllustreerde buitenbladen zou ik weer terugplakken, waarna ik het geheel zou kaften met plakplastic. Daarmee zou ik twee vliegen in een klap slaan: het boek werd flexibel en tevens spatwaterdicht (zeer handig in het veld). Zo bedacht, zo gedaan. Nog geen uur later was mijn omgebouwde

Je kunt grote dorst krijgen van lange struintochten door onbekend gebied. De drinkfles biedt uitkomst, maar aan het eind van de middag heeft de leren tong genoeg van dat laffe water en treedt er een acute behoefte op aan gerstenat. Nu wil het toeval dat Tino en ik bij onze wandelingen tijdens vogel-kampeertochten  wel eens  een bospub of een bosherberg op ons pad vinden. En aangezien wij toch niet naar huis hoeven te rijden, willen wij onze dorst daar wel eens lessen met een flesje bijzonder bier, zoals een Lachouffe, een Brugse Zot of een lokaal speciaalbier. Soms, als het buiten erg warm is, twee. Dat is niet slim, maar op dat moment maalt niemand daarom. Vooral niet als er ook nog eens een portie bitterballen aan te pas komt. Maar inderdaad, niet slim. Zwaar bier leidt namelijk tot zware benen en een zwalkende tred. Het tast het coördinatievermogen aan en je gaat er behoorlijk slap van ouwehoeren. De combinatie van deze effecten maakt de paar kilometers terug naar het

“Wilt u de computer afsluiten, of opnieuw opstarten?” "Opnieuw opstarten graag" antwoordde ik gisteren. Elektroden werden op mijn bovenlijf geplakt. Rechts boven en links achter zelfs twee handgrote plakkers, ook deze voorzien van draden.  Een verpleegkundige hield mij een groen zuustofmasker voor en vroeg mij diep adem te halen. Ondertussen deed haar collega de briefing: “meneer is een 55- jarige man, die uitgebreid bekend is met hartritmestoornissen. Hij heeft momenteel atriumfibrilleren en wij staan op het punt om een cardioversie uit te voeren. INR en Kalium zijn in orde. Meneer kan zijn nek  goed bewegen en zijn luchtwegen zijn vrij, zodat eventuele slangen probleemloos kunnen worden ingebracht”. Aan het eind van de briefing knikten de cardioloog en de anesthesist elkaar toe: groen licht. Nu richtte de zuster zich tot mij:  “meneer, u kunt een beetje zware oogleden krijgen, dus doe ze maar lekker dicht…” Al een halfuur later werd ik wakker van de s

Het is jammer dat de meeste mensen eksters afrekenen op hun luidruchtige brutaliteit en op het feit dat zij wel eens een nestje leegroven. Diezelfde mensen praten met bewondering over prachtige roofvogels (alsof dat geen moordenaars zijn). Of over de lieflijke pimpelmees en de kleurrijke bonte specht, die elke dag tientallen insecten om zeep helpen ( maar “dat is anders”). Vanwaar die selectieve haat? In de warmere maanden zijn de meeste eksters elders. Een deel van de vogels verblijft in de buurt van hun nesten. De jongen blijven in het begin in de buurt van het nest rondhangen. Veel eksters vertoeven meer in bossen en parken dan in de woonwijken. Kennelijk geven zij  de voorkeur aan zo’n groene, natuurlijke omgeving, waar in de vruchtbare maanden genoeg te eten is: insecten, vruchten, aas, eieren en kleine vogels. Naarmate de zomer tegen zijn einde loopt, worden de jongen zelfstandiger en verlaten zij hun ouders om te gaan rondzwerven. De ouders hebben vrijaf tot