Posts

Posts uit januari, 2017 tonen

Nadal poetst zijn Federer

Afbeelding
Vandaag won Roger Federer de Australian Open. Het kostte hem vijf sets om voorbij Rafael Nadal te komen. Maar beiden waren zo aan elkaar gewaagd, dat het net zo goed andersom had kunnen zijn.  Ik gunde het hun allebei, maar Federer meer. Die speelt het tennis waarvan ik houd: gevarieerd en met een prachtige back hand. Bovendien heeft hij geen neurotische trekjes, zoals Nadal. Die trekt voor iedere opslag zijn broek uit zijn bilspleet, friemelt vervolgens eerst aan de linker schouder van zijn shirt en dan aan de rechter. Dan wrijft hij aan zijn neus, zijn linker oor, zijn neus en dan zijn rechter oor. Precies in die volgorde, telkens weer. Net een vogel die zijn verenpak fatsoeneert, maar dan een hele wedstrijd lang.  Wie ook haar verenpak poetste, was deze merel, vanmorgen in de meidoorn. Racket en ballen had zij thuisgelaten en in een half uurtje was zij klaar.

Proletarisch koffieleuten

Afbeelding
Als een marmot lig ik in mijn flanellen nest. Alleen het puntje van mijn neus steekt boven het dekbed uit. En een oorschelp. Dat blijkt als het alarm van mijn wekker als een onwelkome gast tegen mijn trommelvlies begint te tetteren.  Het heeft hard gevroren, dat is zelfs binnen voelbaar en ik heb spijt dat ik met Tino heb afgesproken om fietsend te gaan vogelen in de polders. Maar afspraak is afspraak en nadat de zoemer nog eens klinkt,  ga ik de voorbereidingen treffen voor wat een barre tocht zal worden. Net als ik de deur in het slot trek, komt een whatsapp van Tino binnen : “het is een kleine wereld (mist) en kleed je warm aan”. Tino is geen koukleum, dus als hij adviseert om warme kleding aan te trekken, hou je dan maar vast. We hebben afgesproken bij de ‘lelijke’ brug over de Boezem in het Mallebos. Ik ben er het eerste. En inderdaad, het is koud. Dat voel ik aan mijn gezicht, dat het enige onbedekte deel van mijn lichaam is. En aan mijn vingers, dwars door mijn ha

Plakkers

Afbeelding
V andaag verk laard e Rutte dat de kans dat hij met de PVV in zee gaat niet 0,1% is, maar 0,0%.  Na het “geen Euro’s meer naar Griekenland” en het tot een ‘ja’ gemanipuleerde ‘nee’ in het Oekraïnereferendum weten wij inmiddels wat het woord van Rutte waard is. Straks, na de verkiezingen, breidt hij 0,0% doodleuk uit met nog wat cijfers achter de komma, bijvoorbeeld  0,00001 %. E n is dat nou niet net een beetje meer dan helemaal niets?  Als de tijd daar is kan hij onnozel lachend met de PVV in zee gaan, waarmee zijn eigenlijke doel bereikt is:  aan het pluche blijven plakken.  Getverderrie, hoe raakte i k nou in de politiek verzeild?  Ah, ik weet het weer. E ergisteren zag ik in het Mallebos een goudhaantje . Op een bepaald moment hing h ij ondersteboven aan een tak. Ik ving hem in mijn lens. Toen ik de foto vanmiddag bekeek, was het net of de piepkleine acrobaat met zijn pootjes aan de tak was vastgeplakt. Vanuit de televisie in de woonkamer klonk op dat mo

Waterkoud voorspel

Afbeelding
Achter wat wilgenstruiken sta ik uit te blazen van mijn fietstocht naar Zuidland. De zon staat in mijn rug en de struiken halen de angel uit de ijzige wind die door de polders jaagt. Ik ben er goed op gekleed, maar toch is deze luwte even prettig, omdat de wind mij de adem beneemt. Hier kan ik letterlijk even op adem komen en energie opdoen voor de volgende etappe, die dwars door de akkers van Zuidland naar de Beninger slikken zal voeren. Het water van de Stompaarde plas licht staalblauw op. Op de plas dobberen meerkoeten, wilde eenden, smienten en krakeenden. Een buizerd staart mij aan vanuit een es op de punt van het schiereiland aan de overkant. Hij is op zijn hoede en ik weet dat hij op de wieken zal gaan zodra hij het niet meer vertrouwt. Dat moment breekt aan als ik mijn camera trek: met een paar ferme vleugelslagen verdwijnt hij tussen de bomen. Ik verleg mijn blik naar de verte. Het verbaast mij dat de skyline van Spijkenisse zelfs hier de horizon domineert.  M