Posts

Sierlijk gevaarlijk dievenvolk

Afbeelding
Kan een grijze vogel mooi zijn? En of dat kan! Kijk maar eens naar de blauwe reiger. Vooral de volwassen exemplaren hebben een contrastrijk verenpak, met tinten wit, spikkels, verschillende tinten grijs, een lange kuif en sierlijk tot op de borst afhangende nekveren. Reigers zijn ook bekwame vissers. Soms doen ze dat door met hun snavel in het water te pikken, maar zo nodig gaan zij volledig kopje onder. Dat deed de reiger op de eerste foto ook. Mijn buurvrouw kan niet zo van reiger genieten, zoals ik eerder al eens schreef. Verleden week was het weer raak! De geroofde vis werd geconsumeerd op de nok van het dak van de overburen. In míjn vijver heeft de reiger weinig te zoeken. Daar zitten hooguit kikkers en die eet hij alleen als er niets anders voor handen is, zoals vis uit de winkel van de buurvrouw. Tot slot een waarschuwing. Onderschat deze sierlijke vogels niet. Mocht je ooit een gewonde reiger willen helpen, blijf dan angstvallig uit de buurt van zijn snavel of fixeer di
Een reactie posten
Meer lezen

Een supermarkt naast de deur

Afbeelding
Mijn tante in Alkmaar vond het prima om boven een winkelcentrum te wonen. Alle bedrijvigheid, het komen en gaan van mensen, zij kon er van genieten. Ook anderen hebben er geen bezwaar tegen om naast een supermarkt te wonen. In tegendeel, die lijken hun woning er wel op uit te zoeken. De koolmezen die ik vandaag bekeek bijvoorbeeld. Die hadden een holletje in een knotwilg betrokken om hun gezin uit te breiden, en met succes, want man en vrouw vlogen af en aan met babyhapjes. Hun supermarkt stond nog geen tien meter verderop: een lel van een wilg, met eronder een knol van een bramenstruik. De winkel beschikte over een rijk assortiment, want dan weer kwamen ze met een groene rups naar buiten, dan weer met een zwarte, toen met een bruin vliegje en met veel voedsel dat ik niet zo gauw kon determineren.  Ook andere vogels wisten deze voedselbank te vinden, want bij het observeren van de mezen zag ik merels, zwartkoppen, vinken, kleine karekieten en tjiftjafs de boom en struik in en uit vli
Een reactie posten
Meer lezen

John Testosteron

Afbeelding
De meeste vogels zijn geen vegetariër. Laat staan veganist. Alleen mensen kunnen zich zulke decadente strapatsen veroorloven.  Wat niet betekent dat vogels pure carnivoren zijn. Vele zijn ook insectivoor en sommige zelfs omnivoor, zoals de kraai, met een dieet dat bestaat uit zaden, weekdieren, insecten(poppen), amfibieën en, indien voorradig, een ei of een stukje dier, dat meestal eerder is doodgemaakt door een rover of een auto. Buizerds eigenlijk idem. Behalve plantaardig voedsel: dat pruimen ze niet. Een buizerd is daarmee een lightversie van een omnivoor. Een paar dagen geleden zag ik een kraai met iets dierlijks in de bek. Uit de foto denk ik op te maken dat het een deel van een haas is, waarschijnlijk ‘road-kill’ of een prooirest van een ander, want kraaien kunnen zelf geen haas de baas (tenzij het een jong of ziek dier is). Evan later zag ik een buizerd. Die had zich net op de grond laten vallen en vloog op met iets in de klauwen. Uit de foto’s blijkt dat het een lichtgri
1 reactie
Meer lezen

Imitatoren

Afbeelding
Een vogelgeluid dat nergens op leek. Tenminste niet op iets wat in Nederland voorkomt. Het leek nog het meest op het 'pruut-pruut' van de bijeneter. Maar ook weer niet helemaal.  Nieuwsgierig als ik ben, fietste ik naar twee appelboompjes toe, omdat het daar vandaan leek te komen. Een bijeneter was het nu zeker niet meer, want er was een 'klak-klak' geluidje aan het eerdere geluid toegevoegd. Misschien was het gewoon een spreeuw, want die hebben er een handje van om van alles en nog wat na te doen. Toen ineens stond ik oog in oog met de door appelbloesem omlijste muzikant: een gaai.  Gaaien zijn net als spreeuwen imitators van de hoogste orde; en ondanks dat je dat best wel weet, zetten ze je toch altijd weer op het verkeerde been. Ik mocht hem gelukkig wel op de foto zetten. Hoewel zijn bek, waarmee hij mij vast uitlachte, verborgen bleef.   
1 reactie
Meer lezen

Leve het fototoestel

Afbeelding
Als je met je verrekijker een vogel aan het volgen bent, vliegt er vaak ineens iets anders door je beeld. Verleden week gebeurde dat bij het volgen van een op een paar honderd meter hoogte baltsende kiekendief. Nog veel hoger zag ik ineens twee stipjes cirkelen. Waren dat nou ooievaars? Gelukkig is er voor dit soort situaties het fototoestel en de mogelijkheid om de foto's op je toestel uit te vergroten. En ja hoor, het waren ooievaars! Soms, als je met je verrekijker een vogel aan het begluren bent, dan weet je dat je die nooit op de foto krijgt, omdat de autofocus van je toestel op van alles  scherpstelt, maar precies niet op die vogel. Gelukkig is er voor dit soort situaties het fototoestel en de mogelijkheid om handmatig scherp te stellen. En zo lukte het met wat moeite toch om de roodborst te fotograferen waarvan ik met het blote oog nog maar net zijn oranje borstje kon onderscheiden tussen een wirwar aan meidoorntakjes. Een grappig plaatje werd het. Stipjes op grote hoogte E
Een reactie posten
Meer lezen

De buurmees

Afbeelding
In mijn ooghoek zie ik een beweging in de gesnoeide trompetplant. Het blijkt de buurmees te zijn, die zijn nest aan het decoreren is. Heeft hij nou een golden retriever geplukt? Een dekentje van hondenhaar; lekker warm voor de koolmezenkinderen. Nieuw leven, ik kan er wel naar uitzien. Laten we daarom hopen dat 'Aprilletje-zoet' zich een beetje wil inhouden dit jaar.  
Een reactie posten
Meer lezen

Het universum trakteert

Afbeelding
Toen wij verleden week in Duitsland waren, hoopte ik op kraanvogels. Helaas, die waren niet te zien. Er was dan ook weinig toegankelijke natuur in de buurt van Münster. Maar de stad was ook mooi, dus de kater van de niet ontdekte kraanvogels was bescheiden. Vrijdagochtend zouden wij naar huis gaan, maar een vroeg telefoontje veranderde de plannen:wij moesten naar het noorden, naar Drenthe. Ook de laatste kilometers leidde ons navigatiesysteem ons over de Autobahn. Maar iets vertelde mij dat het anders moest. Ik vroeg Sandra om de snelweg te verlaten en verder te gaan over een piepklein weggetje richting de grens. Verstilde dorpjes, velden en moerassen: wij waren wel even toe aan rust in onze hoofden. Ineens, rechts in een veld, zag ik iets fladderen. ‘Stoppen!’ riep ik enthousiast. ‘Wat is er?’ riep Sandra geschrokken, terwijl zij de auto tot stilstand bracht. ‘Daar, kraanvogels!’ In een zijweggetje konden wij parkeren. De auto stond nog niet stil en ik sprong er al uit, de verrekij
3 reacties
Meer lezen