Peterdestadsvogelaar

Ik had hem al drie keer gezien, de sperwer in mijn tuin. Twee keer in het echt en een keer op de telefoon van de buurvrouw. Mijn camera lag steeds niet paraat. Maar gisteren was het eindelijk raak.  Ja, ja, ik hoor het al, inderdaad, vanachter het glas. Maar beter iets dan niets, toch? Het is een mooi slank mannetje. Misschien gaat hij wel ergens in de buurt broeden. Sperwers hebben namelijk maar een klein bosje nodig en die zijn er genoeg in de wijk. Opletten dus.  Sperwerman kijkt of hij ergens een vogeltje kan vangen  

“Dag meneer Ganzeboom, u voelt zich niet zo best, zo te zien”. “Dat klopt, ik ben bang dat mijn verkoudheid is geëscaleerd in iets ergers. Ik ben het wel gewend, maar toch… Misschien moet u even mijn longen beluisteren?” “Inderdaad, u heeft een beginnende longontsteking. En uw hartritme is ook van slag. Steekt u uw tong nog even uit?” “Ja, dáág, ik ben geen merel!” “Pardon?” “Neen grapje, ik moest denken aan een foto die ik pas geleden maakte.” De dokter snapte er niets van. Jullie ook niet, waarschijnlijk. Kijk daarom maar even naar de eerste foto van een badderende merel. Hij sperde zijn bek wijd open. Misschien was hij wel aan het zingen, zoals veel mensen ook doen onder de douche. Dat kon ik vanachter het glas niet horen. Wel zag ik dat hij een spitse tong heeft. Typisch, daar sta ik nooit zo bij stil, bij die vogeltongen.  Ik ben overigens nog steeds niet helemaal hersteld van de griep annex longontsteking. Misschien ga ik maandag voor het eerst weer eens een

Ik leg regelmatig meelwormen in mijn tuin voor de kleine insecteneters: roodborst en heggenmus. Maar meestal gaan de eksters ermee vandoor. En niet zo weinig ook, die stouwen hun bek vol en roven in een keer alles weg. Zij doen mij denken aan van die toeristen, meestal blanke boze mannen met een vette pens, die aan het lopend buffet de hele bak met grote garnalen op hun eigen bord scheppen en niets voor een ander laten liggen. “Wat voor een ander laten liggen, hoezo, ik heb er toch voor betaald?”   En dan te stom zijn om te beseffen dat zij volstrekt voor aap zitten, met zo’n piramide van garnalen voor hun snufferd. Met dit verschil dat de ekster er niet voor betaald heeft. Maar toch gun ik het die ekster, want het is een hele toer om elke dag een kostje bij elkaar te schrapen. De natuur is immers geen lopend buffet. Nog zo’n grote graaier is de gaai. Dat gaaien een grote bek hebben, merk je al aan hun gekrijs, maar ook aan wat ze er in kunnen wegstouwen, zoals