Peterdestadsvogelaar

De herinnering aan die luie warme dagen op Cyprus vervaagt. Dagelijkse beslommeringen en werk eisen hun aandacht op. In Nederland is intussen ook nog eens de herfst aangebroken. Korte broek en teenslippers hebben plaatsgemaakt voor winterjas en fleecemuts.  Afgelopen weekend woedde er zelfs een najaarsstorm. Niks mis mee, want ik ben dol op onstuimig weer. Bijkomend verschijnsel hiervan is dat het lekker rustig wordt in de natuur. Behalve als je bij een stevige noordwester naar de Maasvlakte gaat, want dan staan de vogelaars in driedubbele rijen over de zee te turen in de hoop op het mogen zien van stormvogels, jagers en andere vogelsoorten die normaal op open zee vertoeven. Bij zo'n storm worden die naar de kust gedreven.  Zelfs een rustzoeker als ik liet zich die kans niet voorbijgaan. Vandaar dat ik gisteren te vinden was op de overvolle Slag Maasmond. Hier beukte  de  zee onder stuivend schuim op de kust en geselde de wind mijn lijf. Maar het was enerverend en de v

In mijn vorige blog schreef ik dat de grote zonkans de reden was om naar Cyprus te gaan.  Een andere reden was dat ons eigenlijke plan om naar Florida te gaan in duigen viel. Daar was ik kennelijk niet welkom. Althans, mijn reisverzoek werd afgewezen nadat ik op de vragenlijst invulde dat ik een kwaal heb waar ik mijzelf of anderen schade mee kan berokkenen (ik kon er helaas niets anders van maken na twee hartstilstanden). Ik vond het wel vreemd om in de betreffende vraag over één kam te worden geschoren met HIV-lijders en psychisch gestoorden. Maar ach, de nuance is tegenwoordig ver te zoeken in Amerika. Ik mocht overigens nog wel een echt reisvisum van 160  dollar aanvragen. Maar omdat ik zo pissig was over de eerste afwijzing heb ik dat niet gedaan. Smeken om “alsjeblieft” naar het land van de onmogelijke begrenzingen te mogen gaan? No way!  Jullie bespeuren nog enige boosheid in mijn woorden? Dat klopt. Laat ze lekker het heen en weer krijgen daar. Dus werd he

Cyprus: eigenlijk alleen omdat wij hoopten dat het daar in de eerste week van oktober nog lekker zonnig zou zijn. Dat wij er links moesten rijden, kwam een week na het boeken als een verrassing (gelukkig had ik verleden jaar in Schotland ervaring opgedaan). Ook had ik mij in het geheel niet verdiept in de vogelsoorten die er voorkomen, want vogelen zou bijzaak worden. Luieren was ons hoofddoel. Wel wist ik dat de Eleonora valk er voorkomt. Dit is een sierlijke, slanke roofvogel die erg op de boomvalk lijkt. Hij broedt op hoge kliffen aan de kust van eilanden in de Middellandse Zee en jaagt boven zee op trekvogeltjes. Die komen daar in de herfst veel voor op hun tocht naar Afrika.  Ik had de Eleonora valk al gezien op Lesbos, maar alleen kort en op grote afstand. Het was een grote wens om hem ooit nog beter te mogen zien (in feite mocht wat mij betreft de zon compleet verstek laten gaan, het links rijden een nachtmerrie worden en een aardbeving het eiland opschudden: al