Peterdestadsvogelaar

Zoals HBP (halsbandparkieten) de liefde bedrijven! Daar kan menig mens iets van leren. Een minutenlang voorspel gaat gepaard met teder liefkozen en kusjes uitdelen (door het mannetje). Voor ons onhoorbaar of onzichtbaar stemt het vrouwtje na een tijdje in, waarna meneer zijn liefdesgodin voorzichtig bestijgt, onder nog meer kopjes geven en haar aankijken met een intense minnaarsblik. De daad zelf gaat niet alleen recht op en neer, want hij wurmt zich ook in standjes. Of hij dat voor het genot doet of om zijn apparaat met het hare in lijn te brengen, blijft een raadsel. Na een rustig wipje van een paar minuten, stijgt hij net zo behoedzaam weer af.  En dan, in plaats van veel andere vogels, die meteen wegvliegen, blijft Casanova nog een paar minuten naast haar zitten. Hij geeft nog meer kusjes en aaitjes, kroelt haar in de nek en steekt zelfs zijn poot even uit om haar zachtjes aan te tikken. Zo van: Vond je het lekker schat? Het is dat het van die lawaaipapegaaien zijn, want ande

De cetti’s zanger is een nog vrij onbekende zangvogel, die pas de laatste decennia in Nederland te zien is. Of beter: te horen, want ze lijden een verborgen leven. ‘Cett-ti-Cett-ti-Cett-ti’ roept hij snel en explosief. Daarna is hij meestal weer een minuut of tien stil. En dan klinkt het weer, vaak op een andere plek. Gisteren was ik bij de Bernisse langs een struikrand in de luwte gaan zitten. Tussen de braamstruiken had ik al een paar keer een cetti’s zanger gehoord, maar ik deed geen moeite om hem in de kijker te krijgen; graag of niet toch? Een staartmeesje liet zich wel gemakkelijk bekijken en die zijn ook leuk. Zou het cettisje zich aan mijn onverschilligheid gestoord hebben? Zo van: Wat is dat voor een arrogante kwast, die wel zo'n simpele mees wil bekijken maar mij geen blik waardig gunt? Ik zou het niet weten, maar wat ik wel weet, is dat meneer ineens open en bloot op een kale tak zat, niet zo ver bij mij vandaan, keurig beschenen door hetzelfde zonnetje als waar ik z

Op een plas bij Simonshaven dreven wel honderd kuifeenden. Omdat er soms iets anders tussen zit, speurde ik de hele troep af. Een saai werkje, waar ik altijd gauw op uitgekeken ben. Het is niet dat ik ongeduldig ben, integendeel, ik kan uren naar boomvalken kijken, die ook wel eens langdurig niets doen en bij de kassa sta ik nooit te balen als het niet opschiet. Nee, ik vind eenden gewoon saai. Net als ganzen. En dat voor iemand die Ganzeboom heet! Opeens viel mijn oog op een afwijkende eend. Hé, dat is een ‘topper’ vrouwtje, dacht ik meteen. Die zitten hier niet vaak in de buurt. Ik meldde hem op Whatsapp, omdat ik dacht dat anderen hem misschien ook zouden willen bekijken.  Twee uur later explodeerde de nieuwsgroep: een vogelaar die op mijn melding was afgegaan, had een ‘kleine topper’ man gevonden. Ik moest het dier zelf opzoeken op internet, want ik had eerlijk gezegd nog nooit van een kleine topper gehoord. Ik kwam er al gauw achter dat het een heel zeldzame dwaalgast is. De v