Peterdestadsvogelaar

Een stevige bries, een vogelmaat op anderhalve meter, een tamelijk Rotterdamse tongval en mijn niet optimale gehoor. Kortom, een prima recept voor spraakverwarringen. “Heb jij in Zeeland nog een tuinhaas gezien?” vroeg Tino tegen de wind in. “Een tuinhaas?” vroeg ik verbaasd, “wat is dat?” “Wat?” zei Tino, “een tuinhaas? Nee joh, ik zei een tuimelaar!” Tino bedoelde waarschijnlijk bruinvissen met zijn tuimelaar, maar nee, die zag ik niet, een dag eerder. Sandra had al weken zin in een tripje naar Zeeland. Het werd wel een light-versie, want normaal gesproken hoort er ook een terrasbezoekje bij, voor een drankje en mosselen. Met zoveel Corona in de lucht leek ons dat nu geen goed idee. Daarom werden het boterhammen en een fruit-toffee op de dijk langs de Oosterschelde. Daar tuimelde zowaar een zeehond, ‘onder onze voeten’ voorbij. Dat het loont om ook bij het vogelen over het wateroppervlak te speuren, bleek gisteren. Wat eerst leek op een door de stroming meegev

Het seizoen vult zich met komkommers. Dit is elke zomer het geval, als de drukke voortplantingstijd van de vogels voorbij is. Voor vogelaars wordt het lastiger om nog iets leuks waar te nemen. Sommigen wijken dankbaar uit naar vlinders, anderen naar orchideeën, weer anderen hangen de verrekijker een paar maanden in de wilgen. Zelf ben ik hier een uitzondering op. Dat komt omdat ik dertig jaar geleden toevallig verliefd geworden ben op de boomvalk. Deze vogel is de laatste nog actieve vogel van allemaal, omdat hij pas halverwege juni (gemiddeld) met broeden begint. Vanaf half juli worden zij juist actief, omdat de jongen dan verzorgd moeten worden. Een groot feest, zou je dus denken. Maar zo is het helaas niet. De boomvalk is namelijk wel actief, maar ook doet hij altijd erg zijn best om niet in beeld te komen. Daarom gaan, zoals ik al vaker schreef als het over boomvalken gaat, veel uren voorbij zonder dat ik er ook maar eentje zie. Op die momenten kan ik twee dingen doen: navel