Peterdestadsvogelaar

Een zichzelf respecterend vogelaar dient ook de wetenschap. Daarom doen Tino en ik elk jaar mee aan de winter-roofvogeltelling, die volgend weekend gaat plaatsvinden.  Ook tellen wij mee in het PTT project van Sovon.  PTT staat voor Punt Transect Telling. Daarbij tellen wij rond deze periode 20 vaste punten langs een route, die in ons geval tussen Geervliet en Spijkenisse ligt. Bij elk punt tellen wij precies 5 minuten alle aanwezige en langsvliegende vogels. Soms zijn het er heel veel, soms weinig of geen. Op de een of andere manier komt het vaak precies niet uit en heb je geen zin. Ondanks dat wij ons dus vrijwillig hebben opgegeven. Het wordt dan een vervelende verplichting. Stom hè? Dan moeten wij echt zin maken. Eenmaal bezig, is het dan weer heel leuk.  Vorig jaar belandden wij met de fiets in ijskoude regen. Prompt was ik de week erna dan ook ziek. Dit jaar was ik de weken voor de telling ziek. Ik ben nog maar net op de been. Daarom heb ik de telling in twee etappes

Over de halsbandparkiet (hbp) die op bezoek was in mijn tuin, schreef ik een stukje voor de krant. Ik weet nog niet of het geplaatst wordt.  Wat ik wel weet, is dat de foto's in de krant nooit goed uitkomen. Daarom plaats ik er alvast een van deze exoot op mijn blog.  Het zijn prachtige vogels , deze 'lawaaipapegaaien'.  De huismus, die tegenwoordig ook vaak bij mij komt buurten, is trouwens ook mooi. Een allochtoon en een autochtoon. Wat niet helemaal waar is, want ook de huismus is eigenlijk een allochtoon. Maar hij is al zo lang in Nederland dat hij volkomen ingeburgerd is. Zal het de hbp ook zo vergaan? halsbandparkiet, mannetje Huismus, mannetje

Het is niet eenvoudig om luwte te vinden in de oorden waar Tino en ik het liefst rondstruinen: desolate gebieden met fenomenale uitzichten. Open landschappen dus, waar de wind vrij spel heeft. Gisteren vonden wij toch een mooie locatie waar de koude en gure wind geen vat op had, pal aan de oever van het Haringvliet.  Het gebied leek ideaal voor zeearenden. Die moesten bijna wel verschijnen en zou dat gebeuren, dan zouden wij  zo'n luxe beleg op onze saaie bruine boterhammen zeker niet afslaan. Achter ons lag een groot rietveld, met erachter weilanden, een dijk en landerijen en daar weer achter de felle winterzon, die onze blikken in het horizontale dwong. Hij bescheen het riet op zo’n manier dat het leek of het hele veld gloeide met een glinsterend laagje aluminiumfolie eroverheen om te voorkomen dat het zou verbranden. Het was een prachtig gezicht, dit natuurlijke ovengerecht. Overigens kwam de temperatuur aan de rand van het veld, waar de wind zich onbelemmerd liet ge

  Niet elke vogel is een acrobaat.  Dat bewijst het vogelvoederhuisje in mijn tuin. De meeste kleine vogels vliegen er probleemloos naartoe. Maar niet altijd even onbevangen, want als klein vogeltje is het altijd oppassen bij zo'n voederplaats. Ook de sperwers weten immers waar mensen vogels voeren en zien deze plaatsen als een bron van vers scharrelvlees. Maar heeft zo'n kleintje eenmaal bepaald dat er geen gevaar is, dan vliegt het probleemloos naar het huisje toe. Ook grotere vogels bezoeken het huisje. Kauwen, eksters en laatst zelfs een gaai. En al past het amper, toch lukt het ze om erin te gaan zitten.  Hoe anders dan de Turkse tortels.  Die kunnen wij beter omdopen tot Turkse stuntels. Wat een klunzen zijn dat! Op het dak landen lukt ze wel. Maar daarna: treuzelen, aarzelen ,'zal ik? of zal ik niet?' Werkelijk waar, voordat de eerste eindelijk de sprong waagde, was er een halve dag verstreken (wat heet sprong? hij moest met een kwart draai een spronget

Black Friday, wat een kul. Wie dat verzonnen heeft? Toch blijkt het een aanstekelijk concept te zijn geworden, want er is geen winkel die er niet aan mee doet. En zelfs de vogelwereld blijkt te zijn besmet met het virus. Dat leek vandaag althans het geval, in mijn tuin, waar de vogels in de rij lagen om hun inkopen te doen. Nu kan het zijn, dat ik dat een beetje in de hand gewerkt had, want eergisteren had ik bij de Action een vogelvoederhuis gekocht voor het luttele bedrag van € 12,50 (inclusief FSC keurmerk). Daar moest ik nog wel 12 schroeven voor in houtjes draaien, maar toen had ik ook wat. In alle vroegte had ik er meelwormen op gelegd. Daar had ik verleden jaar een zakje van gekocht bij Vivara.  Ik had de wormen (eigenlijk larven van kevers) gekocht om ook de roodborsten en heggemussen in mijn tuin te kunnen bedienen. En die eten er ook van, maar vlak de mezen niet uit! Zodra de meelwormen er lagen, waren die er als de kippen bij. Die mezen zijn net mensen. Ze vinde

Een tijdje terug heb ik de bloempotjes die op mijn bijenhotel stonden leeggehaald en schuin op hun kop gezet. Ik dacht daar later wat mos of stro in te stoppen, om als huisvesting voor andere soorten insecten te kunnen dienen. De vogels die mijn tuin regelmatig bezoeken, zagen er vanmorgen kennelijk vacante kamers in. Zij inspecteerden ze grondig. Het kan ook zijn dat de bloempotten meteen al gekraakt waren door ongeduldig kriebelgespuis dat de komst van stro of mos niet wilde afwachten. Niet slim, want dan kun je zomaar in een mezenmaag belanden. Wel grappig. Je plaatst zo’n hotel voor bijen en onbedoeld bedien je er ook andere dieren mee, zoals in dit geval vogels. Overigens is het bijenhotel ook door bijen goed gebruikt, want bijna alle pijpjes waren van de zomer dichtgemetseld. Hopelijk heeft het de bijenstand goedgedaan.  Een koolmees inspecteert een kamer En kijkt meteen even bij de onderburen Ook een pimpelmees zocht wat van zijn gading