Peterdestadsvogelaar

Elk jaar als de boomvalken het land zo'n beetje verlaten hebben, moet ik afkicken. De voorbije maanden was mijn vogelfocus immers alleen op boomvalken gericht. Nu ze weg zijn 'mag' ik ook weer naar andere vogels kijken. En als ik daar aan gewend ben, geniet ik met volle teugen van alles wat de herfst winter weer voor me in petto hebben. Vandaag een voorzichtige start (voorzichtig, want geveld geweest door een flinke griep) en daarbij wat leuke waarnemingen gedaan. Een grote gele kwikstaart, meest een trekvogel, langs de Oude Maas Een jonge roodborsttapuit zat samen met zijn ouders bij de Beerenplaat Eerst was de lucht nog blauw boven de Wolvenpolder (wolkenpolder) Maar het begon aan het eind van de middag te betrekken Een kleine zilverreiger, met de gele voeten Nog twee kleine zillies

Op het moment dat ik dit schrijf, zou ik eigenlijk romantisch met Sandra aan een tafeltje moeten zitten op een terras op het Griekse eiland Kefalonia, nagenietend van onze eerste vakantiedag. Het lot had echter anders bepaald en zorgde ervoor dat wij een paar dagen voor het geplande vertrek ziek waren. Nu is niet ieder koutje een reden om een reis te annuleren, maar dit was iets anders, namelijk een griep van monstrueuze proporties. Hoge koorts, lamlendigheid, keelpijn en verscheurende hoestbuien. Sandra had het flink te pakken, maar bij een fitte jonge meid als zij komt het  minder hard aan. Zij krabbelt gelukkig al weer een beetje op. Helaas geldt dat niet voor haar lamlendige hartpatiënt van een echtgenoot. Voor mij kan hoge koorts "killing" zijn, zoals zomer 2014 bijna bleek, toen ik tijdens mijn griep op de hartbewaking belandde. Ik zit nu nog in de lappenmand levend van paracetamolmoment naar paracetamolmoment in een poging de koorts onder de 39 graden te houden. D

In het vorige artikel schreef ik over de eerste dag van mijn lange weekend. Hier volgt de rest.  Mijn vrije dagen hadden eigenlijk maar één doel: het spotten van boomvalken. En als dat hier in de regio problematisch is, dan moet dat maar ergens anders. Dat was in dit geval het mooie en gemoedelijke Brabant, waar ik vlak bij een heidegebied mijn tentje had opgeslagen. Daar zat ik dan, moederziel alleen, op een stille natuurcamping (ik was de enige gast de eerste avond). Maar ik was niet eenzaam, want vele vogels hielden mij gezelschap. Mezen en boomklevers zorgden voor een koor aan vogelgeluiden en ’s avonds in het pikkedonker zorgden een roepende bosuil en zijn vrouwtje voor spookachtige achtergrondgeluiden. En bij het ochtendkrieken deed een ransuil het nog eens dunnetjes over. Koud was het wel. Zodanig dat ik rond mijn voeteneind een fleece-deken geslagen had en een oude winterjas als extra deken dienst deed. In de vroegste ochtend voegde ik daar mijn aluminium drink

Ik heb mijzelf getrakteerd op een lang weekend. Vandaag was de eerste dag. Ik wilde boomvalken gaan spotten en ben daarvoor de hele dag op verschillende plekken aan het zoeken geweest. “Zoekt, en gij zult vinden”. Zo luidt het spreekwoord. De werkelijkheid bij het boomvalken is anders: zoekt en gij zult soms iets vinden, maar meestal niets. Niets is een relatief begrip, hoe absoluut het woord ook klinkt. In de absolute betekenis is niets immers helemaal niks, nada, nakkes. Niet een beetje, of een heel klein beetje, maar gewoon niets.  In relatieve zin gaat het erom om vast te stellen, waarvan er niets was, zoals vandaag van boomvalken. Maar andere vogels waren er wel en ook heb ik mooie uitzichten gezien, deels in de mist, heb ik een gesprek gevoerd met een allervriendelijkste zeevisser en heb ik heerlijk onderuitgezakt tegen een paal gezeten, uitkijkend over de zonovergoten Westplaat, waar een slechtvalk grote groepen steltlopers de lucht in joeg. Ondanks dat het me

In mijn leven vond ik twee keer een klavertje vier. De eerste keer viel mijn oog er toevallig op. De tweede keer experimenteerde ik wat door er gericht naar te zoeken op een plek waar veel klaver stond. Dat experiment slaagde, want al snel vond ik er een. Toen het gisteren bij het vogels kijken even rustig was, viel mijn oog op een frisgroen bedje met klaver, precies voor mijn voeten. Ik vroeg mij af of ik het na al die jaren nog zou kunnen en speurde tussen de plantjes naar die ene lelijke eend. Want dat zijn klavertjes vier in de ogen van hun medeklavers immers. Zowaar sprong er in de zee van tedere plantjes een in het oog, die nota bene niet vier, maar zelfs zes blaadjes leek te hebben!  Dat kon niet waar zijn. Het was vast een stelletje gewone klavers dat in elkaars blaadjes gevallen was en knus ineengestrengeld de dag doorbracht. Natuurlijk wilde ik er het mijne van weten en ik boog mij over het plantje heen en beloerde het van alle kanten. Het aantal steeltjes zou d

Taalwetenschappers verwachten dat de letters V en B uit het Nederlands plaats gaan maken voor de letters F en P. Met de F is dat in veel regio’s al het geval. Ook hier in Rijmond, waar we al lang op “fakantie meer fis dan flees eten, wat een lekkere fariatie is op de sleur van alledag”. Dat van die verdwijnende B schijnt vanuit Vlaanderen langzaamaan onze kant op te komen en de deskundigen zijn ervan overtuigd dat wij over enkele decennia ons "prood bij de pakker halen".  Het zal even wennen worden. En hoe moet het met woorden die hetzelfde geschreven worden, maar een andere betekenis hebben, zoals poot en poot ("bij het van wal gaan, stond de hond nog maar met één poot in de poot")? Of zal dat wel loslopen, want ook nu al bestaan er woorden die meerdere betekenissen hebben. Gelukkig is het niet andersom, want dan zou ik ineens Beter heten. En hoewel die naam uitstekend weerspiegelt wat ik eigenlijk ben (haha), blijf ik liever gewoon Pet