Peterdestadsvogelaar

Wie had na mijn blog van 26 juli verwacht dat het volgende pas meer dan een maand later zou komen? Ik niet in elk geval! Het komt doordat ik een maand geleden twee keer een levensbedreigende hartritmestoornis heb gehad, waarna in totaal drie weken in het ziekenhuis lag, talrijke onderzoeken heb gehad (waarvan enkele hoogste onaangenaam) en volgespoten ben met allerlei chemicaliën die de conditie geen goed doen, maar er wel voor gezorgd hebben dat ik er rechtopstaand ben uitgekomen. En dat was een hele tijd bepaald niet zeker. En nu: moe, wiebelig, en ik moet toegeven, ook een beetje onzeker. Mijn camera vasthouden is momenteel te zwaar. Ik mag niet fietsen en autorijden ook. Zorgen en stress eisen ook hun tol. Kortom, geen gunstige omstandigheden om iets te vergaren dat voor jullie de moeite van het lezen en kijken waard is. Gelukkig heb ik Sandra, die mij met haar kracht, haar hart en haar ziel bijstaat. Zij brengt mij met liefde overal naartoe, in het bijzonder naar mijn boomva