Skuumkoppe: lokaal gebrouwen, karaktervol donker
witbier (6%). Het wordt geserveerd in een fles met rood
etiket met eronder een tafereel van zee, strand, vuurtoren en zeevogels. Alleen het etiket al maakt dorstig.
Volgens Tino is het goed te pruimen.
Helaas kon ik zelf niet happen uit deze schuimkoppende Texelse delicatesse. Sinds een klein maandje ben ik tegen wil en dank geheelonthouder:
alcohol maakt mijn hart van slag. Ik moest
het daarom doen met een alcoholvrij surrogaat: letterlijk een slap aftreksel.
De foto’s bewijzen dat Texel ook zonder alcohol goed te
pruimen was.
Daaronder een link naar de bierbrouwer, naar wie ik intussen een mail stuurde met de vraag om een alcoholvrij speciaalbier te brouwen, voor de kneuzen zoals ik.
 |
| Natuurlijk kwamen wij de blauwborst tegen (Mokbaai) |
 |
| Ook op Texel gaat-ie onder (en mooi) |
 |
| Roodborsttapuit poseert (Mokbaai) |
 |
| Dit noem ik duinen. Groot, het leek Schotland wel! |
 |
| Een simpele fitis is ook mooi hoor |
 |
| Een van de vele stukken nieuwe natuur op Texel |
 |
| Grote sterns zaten er in kolonies van duizenden |
 |
| Hier miegelde het van de tapuiten, maar ook blauwborsten, roodborsttapuiten en... |
 |
| Deze graspieper troostte mij toen ik uitgeput rust hield bij een strandopgang: liet mij tot anderhalve meter naderen. |
 |
| Dit is de bruine kiekendief (man). Wij zagen ook de blauwe, maar daarvan vielen de foto's tegen |
 |
| Eidereenden komen er veel voor |
 |
| Op de terugweg op de veerboot voerden een paar kinderen brood aan de meeuwen, die in zwermen langszij kwamen en meezeilden naast de boot. Prachtig gezicht! |
|
|
|
Reacties
Een reactie posten