Factor 50 in de herkansing

Tino schrok van mijn verschijning voor zijn deur. Ik zag namelijk asgrauw, waardoor hij overwoog om onmiddellijk de ambulance te bellen. Maar ik viel nog niet om, dus ging hij gewoon met mij op pad. Tijdens onze tocht wierp hij steeds een bezorgde blik op mij. Na een tijdje vroeg ik daarom “is er wat?” Hij antwoordde met de vraag of ik mij wel goed voelde, zo lijkbleek was mijn gezicht.

Ik schoot in de lach en legde hem uit dat ik factor 50 op mijn gezicht gesmeerd had. Van Kruidvat, omdat dat goed werd aangeprezen en 4 keer goedkoper was dan andere merken. Rommel dus, want niet alleen Tino, maar ook anderen staarden mij vol meelij aan. Zij dachten in het voorbijgaan vast dat ik al met één been in het graf stond.
Vandaag heb ik zonnebrand van Biodermal gekocht. Ook  factor 50. Ik heb het nog niet getest, maar het ruikt veelbelovend, namelijk nergens naar. Die goedkope troep van Kruidvat rook zo zoet, dat ik mij voelde als een schuimblok in een snoepfabriek.

Morgen ga ik het nieuwe goedje uitproberen, want het wordt mooi weer. Ik hoop nog wat weidevogels te kunnen spotten, zoals kleine plevieren. Een paar dagen geleden zag ik die aan de Aaldijk. Deze steltlopertjes zitten graag op braakliggende terreintjes, met zand en keitjes. Het licht reflecteert hier altijd behoorlijk, zodat een crèmepje geen overbodige luxe is.

Kleine plevier, formaat spreeuw. Vooral de gele oogring valt op

Toen ik ze zag, maakten ze baltsvluchten

Overigens schreef Tino ook een blogje over ons factor 50 avontuur. Klik hier om zijn versie te lezen.