Van Hartel gefeliciteerd!

Tennisvereniging LTV de Hartel bestaat 50 jaar.

Op tennispark Het Kleine Bos heb ik eind jaren 1960 van mijn moeder leren tennissen, op baan 6, de "Essobaan".

Toen was het er altijd al gezellig en dat is heden ten dage nog altijd zo. Er staat sinds een paar jaar een nieuw clubhuis, dat modern is, maar toch niet heeft ingeboet aan gezelligheid. Een knap staaltje. Het park ligt sfeervol tussen het groen van het Hartelpark en dat maakt dat het er goed toeven is.

De roodborst: een van de vaste muzikanten op het tennispark

Afgelopen zondag werd het nieuwe clubseizoen geserveerd met het openingstoernooi. 
Dit evenement kreeg extra inhoud, omdat rolstoeltennister Esther Vergeer, een clinic gaf. 
Met ingang van 2016 kunnen namelijk ook rolstoeltennisers bij De Hartel terecht. Een goede zaak!

Ook kregen leden de mogelijkheid om kennis te maken met de nieuwe tennisleraar, luisterend naar de intrigerende naam Orlow. 

Ik kom nog regelmatig op De Hartel, hoewel ik zelf na mijn bijna-dood in 2007 helaas niet meer mag tennissen (zelfs niet met een rolstoel). Sandra tennist er nog wel. Net als veel van mijn vrienden. En ik ken er veel leden en oud-leden, waarvan er een zelfs de trouwste volger van mijn blog is (en die ik als dank daarvoor een exemplaar van mijn boek zal schenken). 

Wat een beetje ongemakkelijk is, zijn de blikken van mensen die mij niet (goed) kennen als ik in vogelaarskleding het terras betreedt. Die dracht valt namelijk danig uit de toon bij de gangbare: sportkleding bij de tennissers en nette vrijetijdskleding bij het publiek.

Maar ja, ik ben tegenwoordig dan ook geen tennisser meer maar vogelaar en meestal combineer ik mijn bezoek aan De Hartel met een bezoek aan het Hartelpark om een paar mooie waarnemingen te doen (en van een witte broek met fluorescerend T-shirt slaan ijsvogels geheid op de vlucht). 

Deze jongen zit vaak in de buurt van het tennispark

Zij die mij wel kennen, begrijpen dat het voor mij nog steeds moeilijk is om niet meer mee te kunnen tennissen en zorgen ervoor dat ik mij ook in vogelaarstenue HARTELijk welkom voel.

Tussen de wedstrijden door was ik ook zondag natuurlijk even het Hartelpark ingedoken, waar ik een paar badderende kuifeenden zag.

Even fladderen na het badderen

Toen de kuifeenden klaar waren met hun wasbeurt besloot ik dat het tijd was voor mijn eigen warme bad en dompelde ik mij onder in de gezellige après-tennis in het clubhuis.