Er is er een jarig hoera, hoera...

Ik meldde mij vanmiddag om 14.45 uur bij het STAR voor de driemaandelijkse controle van mijn vaardigheden bij het ‘zelfmeten’.  

“Wat is uw geboortedatum?”

“Vandaag”, antwoord ik gevat”

“Nu u het zegt inderdaad! Gefeliciteerd en dat u maar een mooie dag mag hebben.

“Dank u, dat zal wel lukken”.

Vanmorgen vroeg was ik al heel gelukkig geworden toen ik zag dat er een tweede boomvalkbaby was geboren in het boomvalkennest dat ik observeer. Daarna was ik met Tino naar het Hartelpark gegaan om de vijf jonge sperwers nog even op te zoeken. Ze waren gisteren allemaal uitgevlogen en zaten nu nog in de buurt van het nest in de bomen. Gecamoufleerde rakkers, maar na goed speuren wisten wij er een paar te vinden. 

Wij beseften hoe bijzonder het is om wilde roofvogels op zo’n manier te mogen bekijken. Een extra reden om de dag te vieren.

Tino moet in principe niets hebben van MacDonald’s. Ook in letterlijke zin. Een uitzondering maakt hij sinds kort voor de McFlurry. Daarom was Tino wel in voor een ijzige traktatie (en ikzelf ook, want ik ben gek op het softijs van Mickey-D, zoals wij de Mac in onze familie noemen).

“Wil je echt geen hamburger, of een ‘Filet-o-fish’?”

“Nee, ik houd het bij een McFlurry.”

Eenmaal binnen bleek Tino zich op het laatste moment toch door iets anders te laten verleiden.
“Dan voor mij ook geen ijs”, zei ik en bestelde koffie, cappuccino, lemoncake en een suikerdonut. Wij keuvelden nog even na over het sperweravontuur en verzandden al gauw in melige onzinpraat, onder andere over de witte laag die over de lemoncake lag.

Jonge boomvalken, een gezellige tocht maken met je vogelmaat en een prachtig vogelboek krijgen van mijn geliefde: een mooiere verjaardag kan ik mij niet wensen.
Tino beschreef deze dag, op zijn manier. 
Klik hier om zijn interpretatie te lezen.

Een filmframe van de boomvalkenmoeder met haar twee kuikens. Zo klein en lelijk nog.