Peterdestadsvogelaar

Een streep zonlicht is de luxaflex te slim af. Ik sta met tegenzin op en loop om de eettafel heen. ’s Ochtends kom ik moeilijk in beweging. Pas na twee koppen koffie zal dat beter gaan, maar vanmorgen was mijn drang om te schrijven sterker dan mijn behoefte aan koffie. Met een trekje aan het stelsnoer versterk ik de verdedigingslinie; de zon zit mij niet meer in de weg. Nu ik toch sta, kan ik meteen koffie maken. De cooker stort kokend water over de korreltjes. Bruisend vormt zich de bruine motor in mijn kopje. Oploskoffie in de ochtend, wat wil een mens nog meer? Weer achter mijn laptop klopt ‘Messenger’ aan. Ik open de berichtendienst van Facebook en zie dat Gerrit schrijft: “Ik wordt binnenkort 65 en ga met pensioen. Ik geef een feest. Kom jij ook? Er komen ook andere vogelmensen”. Direct daarna een tweede bericht: “Word, zonder ‘t’ natuurlijk”. Gerrit is leraar. Binnenkort is hij weliswaar gepensioneerd, maar de taalfout die zijn berichtje binnensloop, is zijn eer te na. I...

In mijn jeugd lieten wij zelden een kans voorbijgaan om fikkie te stoken, gewoon op een stil plekje in de woonwijk. Natuurlijk mocht dat niet, maar er was geen buur die er in probleem in zag (mijn moeder verstrekte soms zelfs de lucifers). Op een enkele dienstklopper na riep ook de politie ons geen halt toe. Ons gedrag werd gezien als kattenkwaad en dat hoorde nu eenmaal bij opgroeiende kinderen.  Op bouwplaatsen zochten wij naar pvc-pijpen. Daar maakten wij blaaspijpen van. Wij struinden de wijken af met een stapel papieren blaadjes in de broekband. De Wehkamp was favoriet. Daar draaide je soepel scherpe pijltjes van. Ik zie tegenwoordig geen kinderen meer met blaaspijpen. Weten jongens nog wel hoe ze pijltjes moeten draaien? Of kennen ze nog het effect van een witte klapbes op een ruit? En wie herinnert zichzelf nog met een racket en een bal, tennissend tegen de muur van de basisschool, waarop met een dikke krijtstreep de band van het net was getekend? En natuurlijk ging...

Gisteren zag ik een vogel die langs de nestgaten van oeverzwaluwen vloog. Met scherpe, fladderende uithalen probeerde hij de zwaluwen te grijpen. Eerst dacht ik dat het een sperwer was, maar door de lichtbruine kleur kwam ik in verwarring. Een torenvalk dan? Wilde ik het zeker weten, dan moest ik het dier nog eens in beeld krijgen. Opeens zat het op de rand van een zandbult. Door mijn verrekijker zag ik een bruinige vogel. Dus toch een torenvalk? Maar iets in de houding van de vogel klopte daar niet mee. Bij nog beter kijken zag ik een wit vlekje en drong het idee zich aan mij op, dat ik hier een jonge koekoek zag. Hij vloog op. Het was inderdaad een koekoeksjong. Een koekoek op vogeljacht, hoe dat zo? Koekoeksjong. Als ei gedropt bij een pleeggezin. Het kind leert normen, waarden en gebruiken van een heggemus of een karekiet; wat weten zijn ouders immers van koekoeken.  Het jong vliegt uit. Het heeft dorst en landt bij een plas. In de waterspiegel ziet ...