Delicate wondertjes van natuur

Tino en ik zijn net terug van een kort tripje naar een stukje natuur in het Nederlands-Belgisch grensgebied. Dit gebied had ik op Google Earth ontdekt vanuit mijn luie stoel. Ontdekken is een ding, maar op de plek zelf uitvinden waar je het beste kunt zijn, is een andere zaak.

Eer je door hebt waar het mooi is, heb je vele kilometers gereden, honderden meters voor niets gelopen en ben je sneller door zoveel muggen gestoken dan je eraan kon denken dat je een spuitbusje ‘Deet’ in je rugzak zat. Tientallen jeukende muggenbeten getuigen hiervan, ook op plaatsen waarvan ik dacht dat die veilig onder twee lagen textiel verstopt lagen.

Gelukkig waren het niet alleen muggen die ons om de oren zoemden. Op veel plaatsen meanderden beekjes door het terrein en zagen wij beekjuffers. Die bijzondere libellensoort komt in onze omgeving nauwelijks voor en is altijd weer een traktatie.

Van een afstandje lijken het wel zwarte elfjes, die vlinderachtig over het wateroppervlak dansen. Van dichtbij en bij de juiste lichtinval glanzen hun lijfjes in uiteenlopende tinten, van kobaltblauw naar diep paars. Hun ragfijn geaderde vleugeltjes zijn met delicate scharniertjes aan die lijfjes verbonden. Wondertjes van natuur.