Kopse kant

Wij waren ieder apart op pad gegaan en hadden via SMS afgesproken om elkaar om twee uur te treffen bij de inlaat van het Spui. Ik was er wat eerder en had het mij gemakkelijk gemaakt in het gras op de kopse kant van de Bernisse. Van daaraf had ik een weids uitzicht over de rivier en zijn oevers.

Na een tijdje zag ik door mijn verrekijker het silhouet van Tino, die rustig peddelde op zijn fiets. Zo nu en dan stopte hij om een zingende rietvogel te begluren. Kennelijk had hij niet door dat hij zelf ook begluurd werd. Plotseling sloeg hij af naar links, het Spuibos in. Dat was niet de afspraak. Was hij iets bijzonders op het spoor? Toen hij wegbleef belde ik hem: hij dacht een spotvogel te hebben gehoord. Kort daarna lag hij weer op de juiste koers.

Nu genoten er twee vogelaars van het uitzicht aan de kopse kant. Er passeerde een havik met prooi, een boomvalk liet zich heel even volgen bij de libellenjacht en een fuut verschalkte een baarsje.

Vanuit het Spui stroomde het water krachtig naar binnen. Visdieven jaagden in het kolkende wateroppervlak op visjes. Een van deze sierlijke sterns bleef laag boven onze hoofden hangen, voordat hij in het water dook. 
Een prachtige luchtballet in een heerlijk stukje Nissewaard.

Sierlijk swingt de visdief voorbij

Luchtballet

Maar niets voor niets: het fladderen en bidden dient voor de jacht