Kleurrijk gezelschap

Mijn tuin ligt op het oosten. Daarom vangt hij maar een deel van de dag zon. Een kolos van een conifeer filtert bovendien een deel van het zonlicht weg. Mijn gazon gedijt hierdoor niet zo goed. Op sommige plaatsen is het meer een mosveld dan een grasveld. Een stevige antimosbehandeling twee jaar terug hielp even, maar nu is het dus weer mis.
Ik kan het maar beter accepteren, want de conifeer mag blijven. Die biedt  namelijk veel voordelen (een muur van groen het hele jaar door, geliefd bij broedende duiven en bij allerlei soorten kleine vogels die er eten of beschutting in vinden).

Maar het gazon in zijn huidige staat kan ook niet. Daarom had ik besloten om een stuk van het gras op te offeren en te transformeren tot border. Hier ga ik vaste planten in zetten die bijen en vlinders moeten lokken.

Een leuk klusje dat betekende dat ik de handen uit de mouwen moest steken, maar ook een project dat een bron is van verwachtingen. Slaat het allemaal aan, blijft het in leven, wordt het niet te groot of juist te petieterig, hoe ziet het er uit en komen de bijen?

Ook de dieren waren vol verwachting, nu al. Van diverse kanten werden mijn vorderingen vol nieuwsgier gevolgd. Een kikker moedigde mij luid burpend aan, terwijl hij de wacht hield bij het resultaat van zijn eigen inspanningen van de afgelopen nacht: een berg kikkerdril. Dat was met nog veel meer lawaai gepaard gegaan, maar toen waren zij ook met zijn vijftienen.
Kool- en pimpelmezen kwamen bij toerbeurt langs en een mussengezelschap tegen een kleurrijk decor van bloeiende forsythia spoorde mij gezellig kwetterend aan. 

Nu het weer ook nog meewerkte, bewolkt maar zacht, wat het goed toeven in de tuin. Dat vond ik, maar mijn publiek ongetwijfeld ook.  

Ik vind het sowieso prettig en bijzonder dat de mussen mijn tuin tegenwoordig bezoeken; het maakt mij als een kind zo blij