Over koereigers en de doodsstrijd van een haas

Peter: "Heb jij de koereigers al bekeken?"

Tino : "Eh, neen… ik weet dat ze aan de Schuddebeursdijk zitten, ik heb het gezien op Waarneming.nl, maar eerlijk gezegd vind ik een winterkoninkje mooier…”

Peter: "ik heb ze ook niet bekeken; eigenlijk heb ik helemaal niets met reigers."

Tegen de tijd dat wij de Schuddebeursdijk nota bene kruisen, zijn wij de koereigers al vergeten. 

Onderaan de dijk langs de Korendijkse Slikken ziet Tino een havik neerduiken in het gras. Daar lijkt de rover bezig met het overmeesteren van een prooi. Het gevecht speelt zich af achter een rietkraag, waardoor wij maar bij vlagen iets zien. Ik klim de dijk op in de hoop om van daaraf over de rietkraag heen te kunnen kijken. Wat volgt is een spektakel van heb ik jou daar.

De havik blijkt zich op een haas te hebben gestort. Maar Langoor geeft zich niet zomaar gewonnen. Hij vecht letterlijk voor zijn leven. Even worstelt hij zich onder de dodelijke greep van de roofvogel uit en probeert hij weg te spurten. De havik is echter snel, gaat in de achtervolging en tackelt de haas met een van zijn klauwen. De havik probeert vervolgens op de haas te gaan zitten, maar ook nu knokt de haas als een waanzinnige. Weer komt hij onder zijn belager uit en zoeft er vandoor. Dit keer heeft de havik het nakijken en verdwijnt de haas in een slootkant. Die mag nog even verder leven. Even later zien wij de havik weer op een paaltje zitten, loerend naar een volgend slachtoffer.  

Bij Goudswaard rijd ik de auto voor een laatste omweg nog even het haventje in en wij volgen het pad naar de “Costa del Spui’. In de jachthaven zit een prachtige vogel te pronken op een paal. Stiekem toch wel mooi…reigers.

Eigenlijk te mooi om waar te zijn

Grote zilverreiger landt met charmante balletpas