De luxe van de leegte; leven zonder Facebook

Sinds ongeveer een maand ben ik gestopt met Facebook. Ik speelde al langer met het idee. Het gedoe rond de privacyschending door Facebook was het laatste zetje dat ik nodig had (beseffend dat ook Google en Whatsapp hengelen naar informatie, maar je moet ergens beginnen).
Het was meteen een goede manier om vast te stellen hoe verslaafd ik eigenlijk was.

Dat Facebook verslavend is, staat namelijk vast.

Sommigen zijn zo verslaafd dat ze er de hele dag op zitten te kijken. Anderen kijken en posten wat minder, maar brengen het platform toch dagelijks een bezoekje. Zelfs op vakantie, wanneer je eigenlijk weg wilt zijn, willen zij toch weten wat er zich in het leven van hun ‘vrienden’ thuis afspeelt.

Een verslaving dus, in uiteenlopende gradaties.

Ik vond mij een matige gebruiker. Toch voelde zelfs ik mij een beetje afhankelijk van Facebook. Dit bleek toen ik ermee stopte. De eerste dagen had ik het gevoel dat er iets ontbrak in mijn leven. Ook had ik af en toe de drang om toch weer even te gaan kijken.
Maar ik wist dat precies hierin het gevaar school!

Facebook maakt misbruik van de momenten van zwakheid die elke vorm van afkicken kent.
Zij hanteren namelijk een afkoelingsperiode van twee weken. Kom je binnen die termijn terug, dan is je account weer geactiveerd. Het heet niet voor niets afkoelen, want je gewoonte om naar Facebook te gaan, gloeit nog een tijdje na. Laait je vuurtje op, dan zit je weer vast (missie voor hen geslaagd, maar voor jou mislukt). 
Het was voor mij het bewijs dat Facebook er niet voor mij is, maar vooral voor zichzelf. Het maakte mij nog vastberadener.

Ik leef nu zonder Facebook. Mensen die nooit op Facebook gezeten hebben (en dat zijn er gelukkig best veel), snappen niet wat daar zo bijzonder aan is. Maar ik weet beter.

Nu ben ik blij dat ik heb doorgezet. Ik ben niet in een leegte beland. De wereld is niet vergaan.

En wat is die wereld lekker rustig, zonder dat ik weet wat iedereen doet, gedaan heeft of gaat doen. Ik hoef nergens meer wat van te vinden, mij niet te ergeren aan stompzinnige tegelwijsheden en niet te weten wat mijn naam in het Swahili zou betekenen.
En zelfs hoewel ik niet zo gek veel facebookte, heb ik nu een heleboel extra tijd. En dat is erg fijn in een tijdperk dat wordt gekenmerkt door haast en overvolle agenda’s.
 
Leven zonder Facebook bengt geen leegte, maar luxe.  
De luxe van nog meer genieten van de natuur bijvoorbeeld...

Geoorde fuut in zomerkleed.
Bij natuurgebied de Broekpolder in Vlaardingen zijn ze van dichtbij te bewonderen

Man torenvalk. Ik vind de staart mooi. En dat kraaloogje:nieuwsgierigheid of speurderszin?

Bruine kiekendief, in v-vorm jagend boven het veld. Abbenbroek.