De vierde 'V'

Om een vogelmagneet te zijn, moet je tuin voldoen aan de vier v’s: 

voedsel, voorplanting, variatie en veiligheid.
Dat laatste criterium was bij mij lange tijd een probleem, want mijn tuin was het domein van Ralph de kat. Hoewel traag, lui en ziekelijk vormde hij een zo grote dreiging voor potentiële gevleugelde gasten, dat die mijn tuin alleen met grote omzichtigheid bezochten voor een haastig bad of een vlugge hap.

Ralph, de lieverd, trok het niet meer. De suikerziekte had hem gesloopt en hoe Sandra het ook geprobeerd had, ze kon hem niet langer instellen op de juist dosis insuline. Hij werd verward, kreeg epileptische aanvallen, bleef weg en sloeg maaltijden over. In zijn laatste dagen zat hij aan de Diazepam om rustig te worden, maar dat was natuurlijk niks. Wij hebben hem daarom laten inslapen.

Dat vogels zeer oplettende en opmerkzame wezentjes zijn, blijkt uit het feit dat zij al heel snel na de dood van Ralph doorhadden dat de kust veilig was.  Zij zagen zijn silhouet op zijn favoriet luierplek onder de meidoorn niet meer doorschemeren. Het hek naar de buren werd niet langer beklommen en het koorddansen over de smalle bovenkant ervan was voorbij.

Mijn vogelmagneet komt eindelijk tot zijn recht.
De struiken, de kolossale conifeer, het vijvertje, het gazon, de drinkbakken en de voedselcontainers: het is een komen en gaan. De luxe is ongekend: heggenmus, winterkoning en roodborst scharrelen tussen het blad van de sierpeer, dat ik speciaal daarvoor heb laten liggen. Zij hoeven niet meer bang te zijn voor een uitval van het muisgrijze roofdier. En als er één struik is die het predicaat vogelmagneet mag dragen, dan is het wel de meidoorn (mits er geen roofdier onder ligt natuurlijk). Maar mijn meidoorn bleef lange tijd leeg. 
Tot vanmorgen, toen er een traktatie van formaat in zat: een huismus!
Een beter bewijs is niet denkbaar: de vierde “v” is een feit.

Het is stil in huis, zonder Ralph. Maar buiten, in de tuin, is het feest! 

Daar gaat weer een knop. Laat je wel wat zitten, meneer?