Sprietje

Tien jaar geleden zocht ik een boompje voor in de tuin. Liefst een boomsoort die vogels zou aantrekken.
 
Bij een tennisclub in Barendrecht viel mijn oog op een elsje dat naast het voetpad was opgeschoten. Bij de eerstvolgende onderhoudsronde zou het zeker gewied worden. Ik stak het daarom uit met mijn mes, wikkelde het in een plastic zak en plantte het thuis uit in de tuin. Daar mocht Sprietje, die toen nog geen 30 cm was, zijn best doen om een boom te worden. En dat deed hij!

Hij groeide uit tot een kolos van ruim 10 meter lengte met een spanwijdte van 6 meter. Een reus die, zoals verwacht, een prima vogeltrekker was: mezen- en vinkensoorten waren dol op de zaadjes uit de elzenproppen. Ook de Turkse tortels zaten er graag in.

Maar helaas had Sprietje ook mindere kanten. Dit najaar bleek dat zijn machtige takken en wortelgestel mijn gazon hadden uitgedroogd. Ook trakteerde hij ons elk voorjaar op een berg stuifmeel, dat zich hardnekkig aan van alles en nog wat hechtte, in het bijzonder aan kunststof kozijnen.  

Ik ben niet sentimenteel ten aanzien van planten. Ik maai het gras, wied onkruid, graaf te grote heesters uit en in mijn jeugd heb ik met mijn vader regelmatig bomen verwerkt tot haardhout.
 
Maar met Sprietje was het anders, want die had ik als baby geadopteerd. Tien mooie jaren had hij mijn tuin gesierd en vogels gelokt; van zo'n kameraad neem je niet zomaar afscheid. Eerst dacht ik er nog aan om hem hoog op te kronen, maar dat zou het wortelprobleem niet verhelpen. Bovendien zou hij dan topzwaar worden, met alle gevaren van dien. Na lang wikken en wegen, besloot ik daarom toch dat hij eraan moest geloven. Samen met Tino, die het meeste  van het zware werk voor zijn rekening nam, heb ik hem afgelopen woensdag omgezaagd en uitgegraven.
 

Het voelde als moord. Daarom heb ik er voor gezorgd om zijn stoffelijke resten een tweede leven te geven.

Zijn stam heb ik in grote blokken gezaagd. Daarvan heb ik achter in de tuin, op een stil plekje, een egelhuis gemaakt. Zijn grootste takken heb ik kaal gekapt. Enkele doen nu dienst als plantenrek voor een van mijn clematissen. Van zijn andere takken heb ik een soort tipi gemaakt. Daar heb ik een paar groene coniferentakken aan vastgebonden en vetbollen en een pindaslinger.

Zo is Sprietje gerecycled tot plantenrek, egelhuis en vogelvoederboom. De clematis zal er blij mee zijn. Of er een egel komt,  moet de toekomst uitwijzen.
Als vogelvoederboom doet Sprietje het al prima.

Twee Turkse tortels zonnen in Sprietje

Een van de vele bezoekers, een spreeuw dit keer.