Scapino onder reigers

Ik vind het natuurlijk best lekker, zo'n verlengde nazomer, maar waarom moet het zo heet en benauwd zijn? 

Afgelopen woensdag, op mijn vaste vrije dag, had ik een list bedacht om de hitte te ontlopen. Ik was voor dag en dauw opgestaan en was aan de rand van Spuimonding-West gaan zitten. Het was een succes, want wat is er mooier dan de zon zien opkomen met op de voorgrond honderden eenden, ganzen, strandlopers en plevieren met kakofonische omlijsting? 

Heet heb ik het niet gehad. Wel even wat fris, want voordat de zon opkwam, stond er een stevige wind, die de herfst al in zich had. Gelukkig had ik erop geanticipeerd met een flanellen bloes, die multifunctioneel was, want later diende hij als zonnescherm, hangend over het handvat van mijn karretje.

Tot elf  uur heb ik het uitgehouden, maar toen werd het te warm. Jammer, want er waren nog zo veel vogels te zien op het intussen drooggevallen natuurgebied, dat ik graag gebleven zou zijn. Op weg naar de auto viel mijn oog op twee kleine zilverreigers, waarvan de ene het niet pikte dat de ander in zijn bijt wilde vissen. Dat leidde tot een gevecht in dansvorm, dat het Scapino-ballet in jaloezie zou hebben ontstoken.

Onderaan de foto van deze act staat nog een link naar een kort filmpje van een poetsende zilverreiger die een van zijn poten inklapt. Lenig staaltje hoor! 

Ziet u die gele voet? Die is kenmerkend voor kleine zilverreigers De theorie is, dat deze kleur overeenkomt met bleke, blootliggende plantenwortels onder water, zodat de reigerpoten niet opvallen als de vogel jagend door het water schrijdt.

 Klik hier voor het korte filmpje.