Kleine hapjes, een reisverslag. Deel 5: en dan nu boomvalken

Uiteindelijk viel ik alsnog in slaap om de volgende morgen om zes uur klaarwakker te zijn. De rest van de camping was nog in diepe slaap en zittend op mijn campingstoel genoot ik van de mussen in de struik naast de kippenren, die zich zonder opwekkende middelen moesten zien voor te bereiden op de nieuwe dag. Hoe anders ik dan, met een geurige kop koffie in de hand.

Een banaan diende als voorlopig ontbijt. De rest zat al in mijn rugzak en zou ik in het veld eten.

Nadat ik al mijn apparatuur in de strandkar had geladen, ging ik op weg. Het was een prachtige ochtend. De zon kwam op boven in nevelen gehuld veld. In die serene atmosfeer baande ik mij een weg. Het gekuker van een groene specht en het gerammel van de wielen van mijn kar, die over honderden afdrukken van koeienpoten hobbelde, doorbraken de stilte.

Ik had mij niet vergist bij het uitkiezen van mijn plek, een ideale combinatie van schaduw, opkomend zonlicht in de rug, voldoende dekking en een perfect zicht op de boomvalkbomen. Nu de boomvalken nog, maar die waren kennelijk nog niet wakker, want ik zag of hoorde er niet een. Een spoortje twijfel schoot door mijn hoofd, maar meteen verdrong ik het. Want zo zijn boomvalken nu eenmaal, ze zijn onvoorspelbaar, brengen je van je stuk en dan toch, ineens komt er een tevoorschijn. Toch?

Na ruim een uur van gespannen onzekerheid klonk ineens het verlossende ‘kikikikiki’ van het mannetje, kort daarop gevolgd door een klaaglijk ‘wiewiewie’ van het jong. De deugniet zat de hele tijd al boven mij in de boom, goed gecamoufleerd tegen grijpgrage haviken of de blikken van nieuwsgierige boomvalkgekken. 

Vanaf nu ging het los. De hele ochtend waren de drie boomvalken, vader, moeder en kind druk bezig met het jagen op insecten en het brengen van voedsel naar het jong. Dat alles speelde zich pal boven mijn hoofd af. Ik heb gefilmd, gefotografeerd en vooral ook genoten van de activiteiten van mijn passievogels.

Bent u er klaar voor, want daar komen ze.

Daar zat ie dan, de takkeling

Iets verderop zat moeder waakzaam in een hoge populier

Zo zat het jong nog beter voor mij in beeld. Een prachtig kind toch?

Moeder nadert met een gevangen libel, het jong achtervolgt haar

En graait met de klauwen naar de prooi

Lekker als snack, zo'n insect, maar voor de ware voedingsstoffen worden vogels aangevoerd. Op deze foto heeft man de vogel in de klauwen, vrouw nadert met het jong in haar kielzog.

Het moment van overdracht van de prooi. Een intrigerend plaatje De twee ouders hangen op de kop en het jong hangt er gretig boven. Ertussenin de prooi, waarschijnlijk een boerenzwaluw.

Rond het middaguur nam de activiteit af. Het was ook heet geworden. Als op een roze wolk van alle indrukken zweefde ik door het landschap terug naar de camping om daar een siësta te houden. In de namiddag zou ik teruggaan voor meer, maar zelfs als ik vanaf dat moment niets meer zou zien, zou mijn reis geslaagd zijn.