Kleine hapjes, een reisverslag. Deel 1: een spontaan genomen besluit.

Zoals u vast wel weet, ben ik in de maanden april tot en met oktober gefocust op boomvalken. Gelukkig broeden er in sommige jaren een paar boomvalken in de buurt. Maar in ons stedelijke gebied valt het dan nog niet mee om ze goed en rustig te observeren. Vaak zitten ze ver weg of langs een drukke straat, op een afgesloten terrein of in een lawaaiige omgeving.
 

Soms broeden ze niet in de buurt. Dat was in 2015 het geval. En als ik een heel jaar lang geen boomvalken zie, wordt ik oprecht ongelukkig. In 2015 kwam daarbij dat ik met mijn boek bezig was, waarvoor ik nog een aantal goede foto’s nodig had. Daarom moest ik mijn heil ergens anders in Nederland zoeken. Verleden jaar bracht mij dat bij de Strabrechtse Heide, waar ik een groots avontuur beleefde. In mijn boek “De boomvalk… en ik” is dit beschreven.

Ik had dit jaar, dus in 2016, twee dagen vrij genomen, om op Voorne-Putten een marathonsessie boomvalken te houden. Maar ook nu was het helaas lastig om boomvalken  goed in de kijker te krijgen.
Op de website www.waarneming.nl zag ik dat er in de buurt van Oisterwijk pas uitgevlogen jonge boomvalken waren gezien, vlak bij een camping midden in de natuur. Een spontaan besluit volgde en de volgende dag begon mijn  mini-kampeervakantie, op zoek naar boomvalken. Het bleek een gouden greep te zijn en niet alleen qua boomvalken. Dat leest u de komende dagen wel. 

Eerst nog een paar foto's die illustreren hoe lastig de boomvalken op Voorne Putten zijn te begluren. 

Een prooioverdracht tussen twee boomvalken in een hoogspanningsmast op Voorne Putten. Leuk om die activiteit in beeld te brengen, maar te ver weg om de vogels tot in detail te kunnen zien.

Ergens anders moet ik ze weer dwars door bomen heen fotograferen, terwijl achter mij verkeer  voorbij raast. Dat is niet bepaald rustgevend en erg natuurlijk komt zo'n plaatje ook niet over. ik besef dat het de boomvalken niet uitmaakt: zij hebben hier een perfect broedgebiedje ontdekt. Maar zelf zie ik ze zo af en toe liever in een echt bos. Daar heb ik dus wel een tripje voor over. 

Voor nu zeg ik: tot morgen!