Kleine hapjes, een reisverslag. Deel 3: alweer boomkikkers?

Intermezzo: zojuist terug van een terras met lekkere bieren (zoals de 'Lamme Goedzak' die zijn naam eer aan deed, want ik ben aardig lam), dus als u een wat merkwaardige zinsconstructie tegenkomt, dan weet u hoe dat komt.
Nu weer terug naar mijn reisverslag.

Intussen was het half drie. De hoogste tijd om het gebied in te trekken. Als het meezat, zou ik de boomvalken vinden en kunnen uitvogelen waar ik de volgende dag het beste kon gaan zitten (qua dekking en schaduw voor mijzelf en qua lichtval voor mijn opnames).

De hitte werd versterkt door de hoge luchtvochtigheid na de regenbuien van de afgelopen dagen. Dampen stegen op uit de vegetatie langs het schaduwrijke pad dat de ingang was naar natuurgebied De Mortelen. 

Lommerrijke entree naar het gebied.

Aan het eind van het pad op de foto was een klaphekje. Meteen rechts stond een bramenhaag.
Volgens de campingeigenaar barstte het hier van de boomkikkers en ach, als je er toch bent, waarom dan niet even een blik in de braamstruik geworpen? En ja hoor, meteen op de eerste struik zag ik al zo’n piepklein camouflagewonder en verderop zelfs een grotere. Een enkele foto moest dit keer volstaan, want ik had een paar weken terug ook al boomkikkers gezien en hoewel het prachtige dieren zijn, vind ik ze ook wel saai. Dat zullen anderen met boomvalken hebben en dat is maar goed ook, want als iedereen hetzelfde mooi zou vinden, wordt het erg druk.

Dit was hem.
Wie toch meer boomkikkers wil zien, moet mijn blogbericht van 27 juli 2016 maar even bekijken.

Na de boomkikkers zette ik mijn verkenningstocht voort. Een gevarieerd landschap ontvouwde zich voor mij: weilanden, poeltjes, bomensingels, struikpartijen en biezenveldjes. Een kudde koeien liep vrij rond (of beter: ik liep vrij rond tussen de koeien). Er was geen plekje in het weiland waar zij niet kwamen. Dit merkte ik aan de duizenden gaten die hun poten hadden achtergelaten in het veld. Hierdoor was het een hele uitdaging om te lopen zonder je enkels te verzwikken.

Bertha 1

Bertha 2

 

Door de bomenrijen was er altijd wel ergens schaduw. En omdat het intussen smorend heet was, maakte ik daar dankbaar gebruik van. Comfortabel gezeten op mijn driepootstoeltje scande ik de lucht op sikkelvormige silhouetten. 

Hoewel de boomvalk boven de camping optimistisch stemde, rekende ik nergens op, want boomvalken zijn grillig en onvoorspelbaar. Dat ze op een dag ergens gezien worden, betekent niet dat ze er de volgende dag ook zitten. Ik had mij dus voorbereid op de teleurstelling om ze niet te vinden. Het gebied was ook nog eens veel te groot om helemaal verkend te kunnen worden. Ik moest mij dus richten op het gebied waar ze een week geleden gezien waren en er het beste van hopen. En zolang boomvalken zich niet lieten zien, moest ik maar genieten van ander moois.

Zoals immense zadelzwammen tegen de bast van een populier. Doorsnede 60 cm +

En bramen op weg naar rijpheid. Nog even en het is weer herfst.

Deze Gelderse roos had ook zin in de herfst. Een uitnodigende struik vol vogelvoer

Maar al na tien minuten was het niet meer nodig om elders afleiding te zoeken, want vanuit een bosje populieren klonk het opgewonden gekekker van een boomvalk en even later zag ik een schicht uit de bomenrij verschijnen. Bingo!

Een boomvalk boven een bomenrij verdwijnt er met een spectaculaire draai weer in

De volgende uren was ik onder de pannen, want ik verkende het bosje van waaruit de boomvalk was opgevlogen en al gauw hoorde ik dat er een jong zat.  Pas na lang speuren vond ik het diertje, te hoog om haar goed te kunnen bekijken, maar de volgende dag zou ik dat wel goed maken, gewapend met mijn telescoop.

Pas om half negen kwam ik weer bij mijn tent terug. Ik pakte meteen een warme douche om het zweet van mijn lijf te spoelen. Daarna maakte ik een maaltijd van gebakken krieltjes, droge worst, verse paprika, witte bonen in tomatensaus en appelmoes. Een kopje koffie erachteraan en toen de slaapzak in, moe maar vol van de dag. Morgen zou het moeten gaan gebeuren: BOOMVALKEN!