Klavertje veel

In mijn leven vond ik twee keer een klavertje vier. De eerste keer viel mijn oog er toevallig op. De tweede keer experimenteerde ik wat door er gericht naar te zoeken op een plek waar veel klaver stond. Dat experiment slaagde, want al snel vond ik er een.

Toen het gisteren bij het vogels kijken even rustig was, viel mijn oog op een frisgroen bedje met klaver, precies voor mijn voeten. Ik vroeg mij af of ik het na al die jaren nog zou kunnen en speurde tussen de plantjes naar die ene lelijke eend. Want dat zijn klavertjes vier in de ogen van hun medeklavers immers.

Zowaar sprong er in de zee van tedere plantjes een in het oog, die nota bene niet vier, maar zelfs zes blaadjes leek te hebben! 

Dat kon niet waar zijn. Het was vast een stelletje gewone klavers dat in elkaars blaadjes gevallen was en knus ineengestrengeld de dag doorbracht. Natuurlijk wilde ik er het mijne van weten en ik boog mij over het plantje heen en beloerde het van alle kanten. Het aantal steeltjes zou de waarheid wel aan het licht brengen. En dat deed het ook: onder de zes tedere blaadjes vond ik maar één steeltje. Nu viel mijn mond alsnog open van verbazing. Een klavertje zes, hoe was het mogelijk?

Of klavertjes vier echt geluk brengen, weet ik niet. Ik weet wel dat ik al twee keer aan de dood ontsnapt ben, maar dat zal wel toeval zijn. Mocht het echt zo zijn, dat het geluksbrengers zijn, dan sta ik er vanaf gisteren goed op. En mocht het toch alleen maar bijgeloof zijn, dan heb ik gisteren met deze bijzondere vondst in ieder geval een kinderlijk geluksmomentje gehad. 

Een heus klavertje zes!