Dan horen wij de wielewaal

Hooikoorts. Als je er geen last van hebt, dan was vandaag de dag om daar verandering in te brengen. Er was namelijk nogal veel populierenpluis in de lucht. Op een bepaald moment zelfs zo veel, dat het wel leek of wij in een sneeuwstorm waren beland. 

Maar er was ook een hoop vogelzang in de lucht. Zelfs van wielewalen, felgeel met zwart gekleurde vogels die wel tropisch lijken. Helaas, die kleuren zie je zelden: ze verstoppen zich hoog in de boomkruinen. Alleen met heel veel geduld krijg je ze te zien. 

Sandra heeft veel voor mij over. Zoals in slakkengang met mij wandelen (zelf zet ze er liever flink de pas in) en om de haverklap te moeten stoppen (omdat ik alweer moet uitrusten). Maar een wielewaal proberen te spotten, wat neerkomt op minimaal een uur op je rug in een populierenbos gaan liggen, lettend op een verdachte beweging van zo'n geel-zwarte geheimschrijver? Dat gaat haar echt te ver! 

Gelukkig heb ik haar wel een verrekijker mogen aansmeren, zodat zij steeds vaker van dichtbij kan meegenieten van al het moois op ons heen. Want dat is wel een voordeel van zo'n slakkengang: je ziet zoveel meer. 
En de wielewaal? Die bekijkt het maar. 

Sneeuw in mei

Krakeenden maken een fly-by tijdens de lunch

Lepelaars in formatie

De putter lijkt ook wel tropisch met zijn bonte verenpak. het is een van Sandra's favorieten