De wedstrijd heeft verloren

Het nieuwe platform ZOBLITS wil Nissewaarders wat meer betrekken bij verschillende soorten cultuurbeleving. Hun eerste daad was het organiseren van een verhalen en fotowedstrijd. Met een verhaal en bijpassende foto kon de inzender vertellen wat hem of haar trekt aan Nissewaard.

Ik ben niet zo van dit soort wedstrijden, want waar winnaars zijn, zijn ook verliezers. Want kun je wel verliezen, als je op jouw manier en op jouw niveau enthousiast je passie uit de doeken doet? 

Ik herinner mij een prachtig boek: "Australië op Blote Voeten" (je zou dat echt eens moeten lezen). Daarin komt een westerse reporter in contact met aboriginals. In een van de hoofdstukken gaat het over sport. De natuurmens stelt de vraag waarom sport zo leuk gevonden wordt door westerlingen, als er ook iemand moet verliezen.
Daar zit wat in!

Toch heb ik een inzending gedaan. Daarbij helemaal niet denkend aan het wedstrijdelement, maar alleen aan het feit dat ik heel geestdriftig ben over (de natuur van) Nissewaard. En dat ik dat graag deel met een verhaaltje, zoals op dit blog. 

Mijn ingezonden verhaal(tje) heet "De Snoepwinkel". Wie het wil lezen, kijk op https://zoblits.nl/nl/stemmen.

Daar staan alle inzendingen en dus ook die van mij. 

Hoe kom ik hier op? 

Ik zeg het wel vaker: ik ben meer vogelaar dan fotograaf. Soms maak ik een aardige foto, maar niet meer dan dat. Ook van de techniek van opslaan en ontwikkelen weet ik weinig. Mijn foto's, ook die op dit blog, verklein ik altijd, zodat ze snel genoeg laden. Want de haastige mens van tegenwoordig vindt een paar seconden wachten al lang en surft gauw verder naar een volgende site. De meeste foto's bewaar ik niet. Ze hebben hun doel gediend als illustratie bij mijn verhaal en klaar. Soms bewaar ik er een, maar vergeet ik het origineel te behouden. Mocht ik een foto ooit willen uitprinten, dan heeft het verkleinde beeld te weinig pixels voor een mooie afdruk. Precies dát is bij mijn inzending bij Zoblits gebeurd. De kans dat ik uiteindelijk niet win (ondanks dat ik kennelijk een finalist ben), is dan ook levensgroot.
Doel bereikt, hoor ik jullie nu zeggen, want welke winnaar wil zoveel verliezers op zijn geweten hebben?

Mijn verhaal op ZOBLITS gaat over het contrast tussen natuur en industrie. Zoals op onderstaande foto's duidelijk blijkt. Ik word spontaan weer enthousiast. 

PS. Niet op mij stemmen hoor.