Niet slecht

Sinds een tijdje heb ik op mijn linker enkel een pees die pijn doet zodra ik een hoge schoen aantrek. Een gek ‘ding’ is het, want zonder hoge schoen voel ik niets van pijn, hoe ik ook druk en voel. Ook zie ik geen zwelling of roodheid.  

Helaas moet ik nu mijn lage wandelschoenen aan wat lastig is, want zoals ik mij gewoonlijk door de natuur beweeg, zijn hoge schoenen geen overbodige luxe. Ik banjer namelijk dwars door plassen en blubber heen. Met lage schoenen gaat dat niet. Een ander nadeel van lage schoenen is, dat de wind mijn enkels in een kille greep neemt op momenten dat ik op mijn krukje achter de telescoop zit.

Gisteren, op mijn vrije woensdag, was ik van plan om een lange tocht in de buitenlucht te maken met het doel om havik of slechtvalk in beeld te krijgen. Het was voorlopig de laatste koude dag. Dat deed niet af aan de hevigheid van die kou, zeker voor het gevoel. Daar zorgde de snijdende wind wel voor. 

Dit keer wilde ik het verkleumen van mijn enkels voorkomen. Daarom had ik een lange onderbroek aangetrokken en die bij mijn enkels in mijn sokken gestopt. Het werkte. De lange onderbroek kon helaas niet  voorkomen dat mijn voeten zelf wel na een paar uur verkleumd waren, maar dat zou ook in hoge schoenen zijn gebeurd. 

Tijdens een wat langere zit langs de Bernisse probeerde ik door draaien en wiebelen van mijn voeten en door het wrijven over mijn kuiten mijn bloedsomloop te activeren en het gevoel in mijn voeten weer terug te krijgen. Tot mijn verbazing lukte dat: een mens is nooit te oud om iets te leren. 

Reken maar dat ik mij ineens weer een stuk energieker voelde zonder die ijsklompen. Dat resulteerde erin dat ik het aandurfde om de lange variant van de weg naar huis te kiezen, helemaal om de Biertse polder heen en over de Konijnendijk terug. Dat bleek een gelukkig besluit te zijn, want op dit traject vloog mij een prachtige slechtvalk tegemoet, die op korte afstand een flyby maakte aan het begin van zijn jachtvlucht.

Ondanks de kou was de dag dus lang niet slecht verlopen.