Luchtkasteel

Mijn oogleden voeren een gevecht met het ochtendlicht dat over de vensterbank mijn slaapkamer binnengeslopen is. Genade, laat me nog even doezelen, denk ik, want boven de dekens wacht de drukte van de dag, die ik graag nog even buitensluit.

Maar het licht wint, zodat mijn blik door het vensterglas naar buiten treedt en valt op een ekster op de nok van de daken aan de overkant. Op regelmatige afstand staan rechthoekige schoorstenen die mij doen denken aan de kantelen van een kasteel, met daartussen een zwart-wit gemantelde wachtpost, spiedend naar mogelijk gevaar. 

Terug in de werkelijkheid bedenk ik dat de vogel zijn blik vast op de tuin richt, waar mijn vrouw argeloos de brokjes buiten zet voor Ralph, onze dikke kater, die vaak niet meer naar binnen wil voordat wij naar ons werk vertrekken en toch wat moet eten. De eksters weten intussen van dit ritueel en, opportunisten als zij zijn, eten braaf het bakje leeg. Ralph zit er niet mee, die scharrelt elders wel een kostje bij elkaar, wat ik afleid uit het feit dat hij geen centimeter afvalt.
Mijn vroege gedachtestroom heeft mijn lichaam in de actieve modus gebracht.

Ik ben wakker, dus laat de dag maar komen!