Beginnersgeluk

De vrouw van een stel goede vrienden van ons vindt alles wat met natuur te maken heeft leuk. Als wij bij haar op bezoek zijn, of we doen met zijn allen wat leuks, dan praat (en vraagt) zij honderduit.

Toen ik afgelopen woensdag langs het wetland van het Mallebos zat, het gebied afspeurend met de telescoop, kwamen zij toevallig terug van een fietsrondje polder. 

Ik was naar een havik aan het kijken en zij keken even mee door de telescoop. De oh’s en de ah’s waren niet van de lucht. Dat herinnerde mij aan mijn eigen eerste stappen in de vogelarij. Van bijzondere soorten als de schuwe havik kon ik toen alleen maar dromen. Het waren de gewone soorten die ik nog niet eens allemaal had gezien, zoals de heggenmus of de grote bonte specht.

Precies die grote bonte specht had zij ook nog nooit in het echt gezien (wel de groene, dat is nog eens bijzonder). Een paar dagen terug op een verjaardag had ik haar die eerste grobo nog beloofd onder een: ‘we trekken er samen wel eens op uit’. Die belofte kon ik sneller dan verwacht waarmaken, want wat kwam daar in golvende vlucht uit de bosrand aanzetten? Precies: een grobo (zelfs 2, wat niet vreemd is in deze met hormonen doordrenkte tijd van het jaar).Telesoop er op gericht en Bingo! Rode nekvlek? Ja, dus een mannetje. Zij een gelukkig mens met haar eerste grobo en ik met haar blijheid. Niet in de laatste plaats omdat zij toch al een hoop voor de kiezen krijgen (daar ben ik helaas voor hen niet uniek in).

Daarom, speciaal voor Wendy (en Martin) deze toegift die ik vanmiddag in het Hartelpark fotografeerde! Hij is jullie gegund.

Ook een mannetje