Droste-effect

Ouderwetse cacaoblikken van Droste. Er staat een verpleegster op met eenzelfde cacaoblik op een dienblad, met daarop weer diezelfde afbeelding alleen kleiner en daarop weer dezelfde en zo voort.
Wat dit met vogelen te maken heeft?

De vogelkijkhut in het natuurgebied Diependal bij het dorp Oranje is alleen te bereiken via een tunnel. 

Een honderdzestig meter lange nachtmerrie voor mensen met claustrofobie (wat Tino en ik niet hebben). Dat zou misschien anders zijn als het ding nog smaller en donkerder geweest zou zijn. De maker ervan snapte echter ook wel dat er dan geen enkele vogelaar meer naar binnen zou gaan. Daarom is het bouwsel geen bijna-dood-ervaring met alleen aan het einde licht, maar zorgen uitsparingen in het plafond ook onderweg voor lichtinval. Dit zorgt voor een bijzondere optische ervaring. Na het zien van de foto begrijpt u mijn associatie met het Droste-effect wel.

De tunnel naar de kijkhut van Diependal

Aan het einde van de tunnel bracht een wenteltrapje ons in de kijkhut die uitzicht biedt op een mooi natuurgebied van riet, ruigte en plassen. 

Terwijl wij onze nieuwsgierige ‘blikken’ (dit keer niet van Droste) over het landschap lieten glijden, klonk boven onze hoofden in de hut een snorrend geluid, alsof iemand een papieren propellertje op de punt van een potlood rondblies. Het geluid werd voortgebracht door de vleugels van een jonge boerenzwaluw, die op de rand van het nest driftig vleugeloefeningen deed. Zijn vader of moeder zat er op een balkje naast, nog geen vijftig centimeter van onze hoofden vandaan. Een andere oudervogel sjeesde om de paar minuten met hoge snelheid en formidabele vliegkunst door de kijkgaten van de hut naar binnen en naar buiten om dit jong en zijn broers of zussen van sappige insecten te voorzien. 

Na een tijdje kropen de  jongen zelfs hun nest uit, zodat ze er naast stonden. Het wachten op een hapje voer wisselden zij af met nog meer vleugeloefeningen. 

Wij hebben helaas het uitvliegen zelf niet meer gezien. Daar waren ze kennelijk nog niet aan toe toen wij met knagende magen door de tunnel terugliepen om bij de auto zelf een hapje te gaan scoren. 

Jonge 'boertjes' nog in hun nest

Hier zijn ze eruit, een fladdert. Grappig, zo onder het informatiepaneel van roofvogels

In een andere hut zaten ze ook, de hongerlappen

Vader of moeder heeft net een hapje gebracht