Kleine hoekjes? Ze bestaan.

Ik verzorg mijn optische spullen goed.
Veel apparaten die ik gekocht heb, zijn nog in perfecte staat. Mijn verrekijker bijvoorbeeld gaat binnenkort zijn 28^e jaar in en heeft nog geen krasje op de lenzen.

U zult mij er niet op betrappen om een vette lens zomaar met een tissue af te vegen. Eerst kijk ik zorgvuldig of er geen zandkorrel in de weg zit. Meestal neem ik de vlek voor lief tot ik weer thuis ben. Meer nog doe ik mijn best om vlekken te voorkomen. Ook mijn camera en telelens krijgen die zorgvuldige behandeling. Maar ondanks alles: een ongeluk zit in een klein hoekje.

In mijn geval was dit kleine hoekje Lesbos, waar wij een paar weken geleden op vakantie waren. Er was geen aardbeving voor nodig, slechts een ongelukkig moment van onachtzaamheid.

Bij het zwembad, waar de rest van mijn gezelschap lag te bakken, was het mij te heet. Daarom had ik bedacht om op een van de kliffen naast het hotel te gaan zitten lezen, met de kop in de verkoelende wind, camera paraat voor dolfijnen of roofvogels. Omdat ik meer bij mij had dan alleen mijn camera had ik alles in mijn reistas gestopt, een tas met veel vakken en ritsen. Maar ook een tas die ik niet zo vaak gebruik en niet goed ken. Ik was mij daarom niet bewust van de helemaal over de zijkant doorlopende rits.Toen ik een fors rotsblok opklom, gleed mijn camera dan ook uit de zijkant van mijn tas en belandde met een doffe tik op de rotsbodem.
@%&$#!! Kluns!

Ik inspecteerde de camera, die ogenschijnlijk in orde was. Maar schijn bedroog, want toen ik de camera aanlegde om een blonde tapuit te schieten, lukte het mij niet om de vogel scherp te stellen. Camera kapot.

Gelukkig gebeurde het bijna aan het eind van de vakantie, zodat ik toch nog wat aardige foto’s heb kunnen maken. Laten we eerst daar maar even van genieten. Later vertel ik wel wat het gemis van mijn camera zoal teweeg bracht.