Knap staaltje

Mijn vriend is van zijn ongeluk hersteld. Na het betalen van de ziektekosten kon ik hem zaterdagmorgen ophalen. Het liefst wilde ik meteen met hem op pad, maar het weer werkte niet mee. Gelukkig was er nog werk aan de winkel in de tuin. 

Gisteravond, zonnig en zwoel, was het dan toch zo ver.  Mijn kameraad zat veilig in zijn eigen tas en die lag weer in mijn fietstas. Die zou niet nog eens zijn nek breken.

Ik wilde via de nieuwe brug over de Oude Haven, De Kraanvogel, naar het Hartelpark fietsen om zangvogels te begluren. Maar bij de Oude Maas aangekomen werd mijn aandacht getrokken door een knalgele, horizontale Eifeltoren, rustend op een ponton, die in bedwang werd gehouden door krachtige sleepboten. Allemaal mensen, waaronder fotografen en filmers, hadden het zich gemakkelijk gemaakt op het gras van de dijk. De meesten leken verwachtingsvol naar iets uit te zien. 

Ik hoorde dat de constructie lag te wachten om op het juiste moment onder de Spijkenisserbrug te worden doorgesleept. Dat zou spannend worden, want er staat een sterke stroming in de Oude Maas en iedere vlaag wind zou de koers kunnen beïnvloeden. Ik besloot toch het verloop niet af te wachten en verder te fietsen, want zo te zien kon het nog een hele tijd duren: het gevaarte lag bewegingloos en de brug was nog dicht.

Bij De Kraanvogel was het ook een drukte van belang. Dit keer waren het geen mensen, maar visdieven. Nu moest ik kiezen: zou ik net als al alle mensen naar de verrichtingen op de Maas blijven kijken, of zou ik mijn blik richten op de vissende diefjes aan de binnenkant van de brug (die overigens in het geheel geen interesse toonden voor het spektakel op de Maas)? De keuze was snel gemaakt, vooral omdat ik mijn vriend wat actie had beloofd. Met volle teugen genoten wij van de buitelende en duikende sterntjes en mijn maatje maakte op hoge sluitersnelheid foto’s. Maar het viel niet mee om de vlinderachtig fladderende vogels goed in beeld te krijgen en wij waren zo druk en enthousiast dat wij de tijd vergaten. 

Het ver dragende gerinkel van de bel van de brug bracht ons terug in het heden. Het wegverkeer stokte en langzaam ging de hef omhoog. En warempel, de “Eifeltoren” kwam in beweging. Ik zwaaide de visdiefjes gedag en fietste in een streep onder de Spijkenisserbrug door, waarna ik alsnog meemaakte dat de constellatie probleemloos de brug passeerde. 

Wat een knap staaltje was dat!