Een jager van likmijnvestje.

Daar komt eindelijk de zon. Ralph, de wachtpost, zat er al een tijdje op de wachten, in zijn dikke grijze bontjas.

Ralph pauselijk op zijn troon

Helaas voor hem kan hij die niet uitdoen, als straks de temperatuur stijgt. Vooruitlopend hierop heeft hij het zich alvast wat gemakkelijker gemaakt door erbij te gaan liggen. Weinig kans dat hij vanuit die positie nog een vogel kan vangen, maar ik vermoed dat hij de hoop daarop jaren geleden al had opgegeven, toen zijn conditie afnam in evenredigheid met de toename van zijn gewicht.
Nu is hij dan ook nog eens ziek: “suiker”.

De zieke Ralph in ontspannen wachthouding

Eigenlijk had hij allang dood moeten zijn, ware het niet dat Sandra zich tot een echte verpleegkundige heeft ontpopt.  Tweemaal daags dient zij hem met een welgemikte prik een dosis insuline toe en daarna twee kattensnoepjes als beloning voor het braaf stilzitten. De grote kater ondergaat het gelaten.

In mijn tuin hangen twee nestkastjes, die elk jaar weer onbezet zijn. Ze hangen op de juiste hoogte en richting en de vliegopening en de kastjes zelf zijn van het goede formaat. Ook is er voldoende voedsel in de tuin en in de buurt. Maar aan de derde van de drie “v’s” (voedsel, voorplanting en veiligheid) staat de aanwezigheid van Ralph in de weg. Hij mag dan nog geen deuk in een pakje boter slaan: er gaat toch te veel dreiging van hem uit. Zelfs als hij onderuitgezakt op de tuintafel ligt, maar zeker op dagen dat hij als een ware rover onder de dekking van een struik op de loer ligt.

Geen nesten in mijn tuin dus?
Toch wel, want in de bol-viburnum maakt een merel meerdere keren per jaar een nest. Die struik is zo dicht vertakt dat Ralph er niet bij kan. 

De merelman met rechts de bolviburnum; het vrouwtje haalt uit de oever van mijn vijver op de voorgrond altijd natte sliertjes om haar nest mee te bekleden.

Jammergenoeg heeft dat nest nooit iets opgeleverd, behalve dan voor de eksters, die onze tuinen afstruinen op iets te bikken en een lekker merel-eitje niet versmaden. Dezelfde eksters die voor Ralph niet bang zijn en dagelijks zijn bakje voer leegroven op dagen dat wij werken en hij buiten wil zijn.