Speldenkussen

In Abbenbroek moest verleden week de dijk gemaaid worden. 

Met een drone werd het lange gras van bovenaf bekeken om rustend "reewild" te spotten. Fijn voor de reeën, maar voor egels werkte het niet. Een ervan lag op de van zijn pruik ontdane dijk te stinken in de brandende zon.

Een kleine mantelmeeuw nam de geur van dit buitenkansje voor lief. Met zijn ferme snavel hakte en peurde hij in het kreng om er stukjes rottend vlees vanaf te scheuren. Soms kwam er een andere meeuw op bezoek, hopend om een graantje mee te mogen pikken, maar die werd verjaagd onder luid gekrijs: "Afblijven, dit is mijn prooi!"

Ik heb het een tijdje van vrij dichtbij gade geslagen, maar toen de wind draaide, werd het mij te gortig, want wat kan een speldenkussen stinken zeg!