Brabant anders

Het plan was om een dagje in Brabant te gaan vogelen. Dat kan weer, nu mijn booster ‘in the pocket’ is. Maar Tino was een beetje ziek en meldde zich af. Om mij te beschermen; niet voor zichzelf, want hij is jaloersmakend sterk en fit en meestal niet onder de indruk van verkoudheden en aanverwante.

Hoe dan ook, ik was op mijzelf aangewezen. Ik moest wel zin maken, want met een hoofd vol dennenbossen, zwarte spechten en kuifmezen was polder Biert ineens weinig inspirerend.

Toch ging ik, zij het alleen voor de lichaamsbeweging, want ik mag dan wel niet fit en sterk zijn, van thuis onder een dekentje zitten wordt het alleen maar minder. Hoewel dat dekentje wel aanlokkelijk was toen ik eenmaal buiten was, want het was guur en koud, ondanks het zonnetje dat soms een paar minuten opdook ter afwisseling van de winterse buien.

Het is altijd verstandig om geen grote verwachtingen te hebben. Dan valt niets tegen, ook de gewone dingen niet, waarvan ik weer een paar mooie voorbeelden met jullie kan delen (met speciaal voor Sandra een paar staartmeesjes).