Pindavingers en pindaslingers

Als mijn vinger een pinda was, dan zou die begin dit jaar zijn gekraakt door een gaai, die ik bevrijdde uit een stuk visdraad. Ik had hem helemaal niet gezien totdat hij begon te gillen omdat twee eksters hem om zeep probeerden te brengen.

Gelukkig wist ik uit ervaring dat gaaien flink kunnen uithalen met hun haksnavels. En nog gelukkiger: ik had mijn handschoenen bij me. Toen ik hem wilde losmaken, beet de angstige gaai zich keihard vast in mijn vinger. Ondanks de handschoen geen prettig gevoel, en even dacht ik: bekijk het maar kreng, dan blijf je toch lekker hangen! Maar natuurlijk maakte ik hem los.

Aan dit alles moest ik denken toen er gisteren een gaai neerstreek bij de pindaslinger in de viburnum. Met kinderlijk gemak knaagde hij een hele pinda van de sliert af en kraakte hem in een wip. Moet je nagaan, als dat je nagel is...

Nog meer verbaasde het mij echter hoe gecamoufleerd hij was, want het was dat ik zijn knalwitte stuit de struik in zag flitsen, want gewoon in de struik zittend zou hij me niet opgevallen zijn.

Kijk maar eens naar de foto’s om te zien wat ik bedoel. 

Trouwens, kom je ooit visdraad of touw tegen in de natuur, neem het mee en gooi het thuis weg, want vogels sterven een langzame en pijnlijke dood als ze erin verstrikt raken. 

Je moet echt goed kijken om hem te zien

Detail van zijn haksnavel

Zelfs in deze positie valt zijn kop weg tegen de achtergrond