Afwijkende kleuren

Soms maak ik de fout om de actualiteit te volgen via de televisie. "Niet doen," schreeuwt een wijs stemmetje mij dan toe, "blijf toch bij je vogels!" Maar ik negeer het. En ja hoor, daar begint de ellende.

De laatste dagen bijvoorbeeld,  zie ik allemaal boze mensen die standbeelden omver werpen van historische figuren. Sowieso, al die boosheid, en dat in een tijd dat wij dachten dat de mensen zo saamhorig waren door de gemeenschappelijk door te maken coronacrisis. Nou, vergeet het maar!

Hoe dan ook die beeldenstorm. Mij doet het denken aan de boekverbrandingen door Nazi-Duitsland of de vernieling door IS van zoveel archeologische monumenten in de stad  Palmyra. Zijn er nu echt nog steeds mensen die denken dat als je zulke symbolen vernietigt, dat het onderliggende probleem of de weerstand wel zal verdwijnen? Denkt men echt dat je die problemen kunt uitgummen? Dat als je mij wit noemt, in plaats van blank (ik ben trouwens veel kleurrijker, zowel letterlijk als figuurlijk, maar dat even terzijde), dat discriminatie als blanke sneeuw voor de gele zon verdwijnt of verdwaalt in de gitzwarte nacht?

Gelukkig ben ik meestal weer snel genezen van mijn zucht naar nieuws en biedt de natuur troost. Ook daar spelen afwijkende kleuren een grote rol, maar gelukkig niet in negatieve zin. Kijk maar eens. 

Neem nu deze blauwborst. De eerste voor mij dit jaar. Hij zat nota bene in het net van onderzoekster Eveline van der Jagt verstrikt. Was trouwens niet zijn eerste keer, want hij heeft al een ringetje. Wat meteen bewijst dat zo'n net geen kwaad doet, al ziet het er een beetje heftig uit. Maar wat een kleur!

En dan dit ree, gespot in het Mallebos. Stond tussen het groen. Groen zoals groen hoort te zijn: groen.

De laatste kleurrijke gast is deze jonge grote bonte specht. Deed zijn best zich goed voor mij te verstoppen in het donkere bos. Maar gelukkig kreeg ik hem toch te pakken. 

Al met al: All Lives Matter!