Tong

“Dag meneer Ganzeboom, u voelt zich niet zo best, zo te zien”.

“Dat klopt, ik ben bang dat mijn verkoudheid is geëscaleerd in iets ergers. Ik ben het wel gewend, maar toch… Misschien moet u even mijn longen beluisteren?”

“Inderdaad, u heeft een beginnende longontsteking. En uw hartritme is ook van slag.

Steekt u uw tong nog even uit?”

“Ja, dáág, ik ben geen merel!”

“Pardon?”

“Neen grapje, ik moest denken aan een foto die ik pas geleden maakte.”

De dokter snapte er niets van. Jullie ook niet, waarschijnlijk. Kijk daarom maar even naar de eerste foto van een badderende merel. Hij sperde zijn bek wijd open. Misschien was hij wel aan het zingen, zoals veel mensen ook doen onder de douche. Dat kon ik vanachter het glas niet horen. Wel zag ik dat hij een spitse tong heeft. Typisch, daar sta ik nooit zo bij stil, bij die vogeltongen. 

Ik ben overigens nog steeds niet helemaal hersteld van de griep annex longontsteking. Misschien ga ik maandag voor het eerst weer eens een stukje fietsten. Het wordt tijd na drie weken. Met wat geluk kom ik dan weer met verhalen en foto’s vanaf de buitenkant van het glas.

Krabben en zingen in het bad

Het spettert er altijd behoorlijk op los