Thierry en andere vreemde badgasten

In de wachtkamer van de dokter blader ik wel eens door glamoureuze tijdschriften met foto’s van de mooiste mediterrane oorden, waar iedere huiseigenaar of elk hotel lijkt te beschikken over een ‘infinity-pool’. U weet wel, zo’n zwembad dat geen einde lijkt te hebben en optisch overgaat in een zwembadblauwe horizon. Vaak droomde ik weg bij het idee om mij op een grote opblaas-eend in zo'n luxe turquoise waterspiegel te laten wegdrijven, de oneindigheid in.

Die droom kwam verleden week in vervulling, want ons hotel op Samos had zo’n zwembad.

Het was een heerlijk zwembad, maar erg veel ben ik er niet in geweest. Het water was mij te koud. Bovendien ben ik niet zo’n waterrat. Als ik al aan het zwembad lig, dan is dat onder een parasol. Erg heet krijg ik het meestal niet en dus ook niet de behoefte om met een frisse duik af te koelen.

Opblaas-eenden waren er trouwens niet. Wel andere dieren. Omdat ik vaak mijn camera paraat heb voor overvliegende roofvogels, vooral als er kans is op valken, heb ik die vreemde gasten weten vast te leggen bij hun zwembadrituelen.

Witte kwikstaart met zijn blik op oneindig...zal ik springen?

Neen, ik doe gewoon waar ik hier voor kwam: een verkwikkend bad nemen

Drinken in spiegelbeeld

Toelichting overbodig

PS.

Kent u die spraakmakende foto van Thierry Baudet, waarop hij spiernaakt op de rand van een infinity-pool ligt en alleen zijn edele delen bedekt, met zijn hand?

Die foto moest en zou ik nadoen. Het resultaat is natuurlijk niet voor publicatie geschikt, want zie het eens voor u: de stadsvogelaar, een fluorescerend groene zwembroek en een spierwit lijf onder een diepgebronsd hoofd. 

Brrr, dan toch liever Thierry.