Mak geworden schuw

Uit een oude vogelgids: “de merel is een schuwe bosvogel”.

Nu hoor ik u denken: “schuw? In de tuin pikken ze de wurmen nog net niet tussen mijn vingers vandaan als ik aan het wieden ben”. 

Maar toch klopt het dat merels oorspronkelijk schuwe vogels zijn. Dat blijkt wel als je ergens bent waar er nog echt veel natuur is, zoals in Duitsland. Daar gaan de merels er nog ouderwets vandoor als ze een mens zien. En niet alleen merels, maar ook vinken, goudhanen, kuifmezen, zwarte mezen. Eigenlijk knijpt alles er als een speer tussenuit. 

Roofvogels zijn zo schuchter dat je in de bossen van Duitsland zelden een havik of sperwer zult waarnemen. Zelfs de 'makkelijke' soorten, zoals buizerds en rode wouwen, blijven op grote afstand. Hoe anders is dat hier in Nissewaard. Daar zijn sommige buizerds zo aan mensen gewend dat ze niet eens meer wegvliegen. 

Eigenlijk hou ik niet van die tam geworden wilde dieren; net een dierentuin of kinderboerderij.  Maar als er dan toch zo’n tamme vogel opduikt en doodleuk toilet gaat zitten maken, zoals de onderstaande buizerd op een hek bij SCO '63 in Spijkenisse-Noord, dan sla ik natuurlijk wel mijn slag.

Trouwens zeer nuttig, al dat poetsen, want vogels zijn zeer afhankelijk van een goed functionerend verenpak. Zij besteden er daarom veel tijd aan. Het is erg leuk om naar te kijken.