Bevroren badwater

Wij krijgen een nieuwe badkamer.
Ik had de hele week vrij om voor opzichter te spelen. Terwijl de monteur boven bezig was, zou ik mij nuttig maken in de tuin. Helaas, het vroor.  Het tuinieren moest dus wachten. Stiekem vond ik dat niet zo erg, want de harde oostenwind maakte het erg onaangenaam buiten.

Gelukkig lag er nog een andere klus op mij te wachten: het actualiseren van mijn website en het herschrijven van de teksten. Een monnikenkarwei waar ik nu tijd voor had. Op verschillende momenten voelde ik mij daarbij echt een monnik, want als het warme water of het cv-water eraf ging, was het binnen net zo koud als in een tochtig middeleeuws klooster.

Zaterdag was ik  het binnenzitten beu. Dik ingepakt trok ik daarom de verlaten Spuimonding-West in. Al het water was dichtgevroren en de weergoden hadden vrijdagnacht een witte deken over het landschap gelegd. Vogels en mensen vonden het maar niets daar. Daarom had ik het rijk bijna alleen (wat ik prima vond). Toen ik een uurtje in de luwte van een dijk zat, bleek dat er toch nog andere levende wezens in het gebied waren (zie foto’s).

Ook volgende week wordt er nog aan de badkamer gewerkt. Er is een andere opzichter. Ik ga lekker naar mijn werk. 

Een reebok haalt een wit voetje

Hazen zijn kippig. Deze zag mij pas toen hij nog maar vijf meter van mijn vandaan was.