Tuimelaar

Sinds kort heb ik een vouwstoeltje van het merk Roben’s. Het is handzaam te demonteren, vederlicht en in zitklare toestand nog geen 30 cm hoog. Ondanks het geringe formaat zit het prima. Goed genoeg om mijn 85 Kg een paar uur te dragen en een stabiele uitkijkplaats te bieden.

Wat stabiliteit betreft bevestigen uitzonderingen de regel. Dat bleek afgelopen zondag toen ik in alle vroegte naar een boomvalk zat te kijken. Het dier zat er prachtig bij en werd beschenen door een gunstig zonnetje. Dat kon mooie foto’s opleveren. Helaas zat het sierlijke roofvogeltje pal achter een tak, die precies in mijn zichtlijn zat. Tenzij ik een paar meter naar rechts zou opschuiven. Een tijdlang zat ik te dubben, want meestal vliegt de boomvalk net weg als ik begin mij te verplaatsen. Maar toen de valk er zijn gemak van leek te nemen, besloot ik toch om te verkassen. 

Met het statief en de telescoop in mijn linker hand en mijn camera en mijn stoeltje in de rechter, deed ik voorzichtig een paar stappen naar rechts. Daar vond ik een plekje met volkomen vrij uitzicht op het contrastrijke verenpak van mijn vriend. Ik zette mijn telescoop neer, legde de camera ernaast en plaatste het stoeltje in een vloeiende beweging onder mijn zitvlak. 

“Zo, ik zit!” dacht ik nog toen ik voelde dat mijn stoeltje aan de achterkant geen vaste grond raakte en ik in slow motion achteruit tuimelde in de richting van een modderige sloot, die gretig op mij lag te wachten.

Gelukkig zijn mijn reflexen nog goed. Met mijn linkerhand hield ik de telescoop tegen, die achter mij aan dook en in de val draaide ik mij om mijn as, zodat ik tot mijn opluchting niet ín het water viel maar ernaast. 

Het was lang geleden dat ik in de brandnetels gevallen was en het was geen ervaring waar ik ooit met heimwee naar had uitgekeken. Maar ondanks de prikkels, die ik nog tot diep in de nacht op diverse plekken op mijn huid voelde nabranden, was het een welkom alternatief voor een onvrijwillige duik in de boerensloot.

Op de achtergrond lachte de boomvalk zich een breuk om die rare tuimelaar. Maar hij had ook medelijden, want toen hij een tijdje later terugkwam van een succesvolle jachtvlucht mocht ik hem alsnog mooi fotograferen. 
Daar had ik wel een brandnetelbad voor over.

Met een al geplukt vogeltje vliegt de boomvalk naar zijn vrouwtje toe

Dan brengt hij de prooi naar zijn snavel.
Een paar tellen later zal zijn vrouw het in de lucht van hem overpakken

 

Hebbes!