Help, wat doe ik hier?!

Na een weekje weg denk ik altijd: waarom woon ik hier? In het beton, in de vervuiling, in de drukte en de haast.
Vreemd genoeg brengen de volgende dagen altijd het antwoord weer: omdat mijn kinderen hier wonen en mijn vrienden, en omdat alles hier binnen handbereik is. En omdat ik hier mijn polders heb die mijn vogelaarshart tevreden stellen, ondanks de omlijsting van bebouwing en industrie.

En dus accepteer ik dat hier slechts een monotoon koerende houtduif of een krassende ekster mij wekt, of anders de metro wel, en sirenes, en al die andere pokkenherrie die zo kenmerkend zijn voor het leven in Spijkenisse.

Soms krijg ik het even te zwaar, en denk ik: ik wil terug! Terug naar de bonte vliegenvanger die in de tuin van ons tijdelijke huis in Drenthe een nestkast had bezet. Terug naar het vogelorkest dat ons elke morgen wekte. Terug naar de rust en de ruimte, de  eindeloze velden en de weidsheid zoals je die in de Randstad niet ziet. 

Gelukkig loopt Drenthe niet weg. Een grote troost.

Onderstaande foto’s tonen een paar van onze belevenissen.

'Onze' bonte vliegenvanger

Bonte vliegenvanger brengt een rupsje naar zijn kroost

Man en vrouw bonte vliegenvanger druk in de weer

Er zaten ook andere: een grauwe vliegenvanger

Tijdens het inpakken voor de terugreis kwam er een goudvink langs

Ooievaars bij de vleet in Drenthe