Waar zit ik naar te kijken?

Soms weet je dat je naar iets kijkt, zonder te weten wat. Bijvoorbeeld omdat de achtergrond een homogene brij lijkt te zijn, waar dat “iets” helemaal in opgaat. 

Je zou je blik dan kunnen verleggen naar iets anders, zo van: Ik zal me wel vergissen, maar beter is het om naar je instinct te luisteren en wat beter te kijken, proberen om diepte of contrast in de brij te ontwaren. 

Soms zie je dan nog steeds niets. Gelukkig is er nog zoiets als de voorzienigheid. Verleden week zorgde die er bijvoorbeeld voor dat het in het nevelige, dichte bos staande ree zijn kop optilde om aan een blaadje te knabbelen. 

Het gekke is dat je daarna denkt: hoe had ik dat nou niet kunnen zien? 

Op de derde foto staan er trouwens twee.